" ေရာ့!...ေရာ့! ယူသြား!"ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးျဖင့္
မေက်မနပ္ထိုးေပးလိုက္ေသာေဆးထုပ္ကို
လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္လွမ္းယူၿပီး
ခါးကိုင္းကာ ေက်းဇူးတင္စကားဆုိမိသည္က
ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္မွန္းမသိေအာင္ပင္။"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္!..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္! "
"ေတာ္ပါ!...ေက်းဇူးလည္းမတင္နဲ႔!
ေနာက္လည္းမလာခဲ့ပါနဲ႔ေတာ့! "ရင္ထဲနင့္ခနဲျဖစ္သြားေပမယ့္
ေနာက္ထပ္ေက်းဇူးစကားကိုဆုိၿပီး
ထုိဆိုင္ေ႐ွ႕မွျမန္ျမန္ထြက္လာခဲ့ရသည္။
မယ္မယ္ႀကီးအတြက္ လိုအပ္သည့္ေဆးျမစ္ေတြက
ထုိဆိုင္မွာသာရႏိုင္သည္။႐ွားပါးေဆးျမစ္ေတြျဖစ္တဲ့အျပင္ နန္းတြင္းကိုအဓိက ပို႔သည့္ဆိုင္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေစ်းကလည္းအဆမတန္ႀကီး၏။တန္ေၾကး၏တစ္ဝက္ကိုသာေပးၿပီးဝယ္ႏိုင္ေသာသူ႔ကို ပထမတစ္ေခါက္ႏွစ္ေခါက္ကၾကည္ျဖဴေပမယ့္ အႀကိမ္ေရမ်ားလာတဲ့အခါ တစ္ခ်ိန္ကမင္းသားတစ္ပါးဆိုတာကိုလည္းမေထာက္ ေအာ္မလႊတ္ရံုတမယ္ဆက္ဆံၾကေတာ့သည္။
သူတုိ႔ကိုလည္းအျပစ္ေျပာလုိ႔မွမရဘဲ
သူတုိ႔သည္လည္း စားဝတ္ေနေရးအတြက္
အလုပ္လုပ္ေနၾကရတဲ့ျပည္သူေတြဘဲေလ။
ေနာက္ၿပီး သူကုိယ္တုိင္ကလည္း အရင္လုိမင္းသားတစ္ပါးမွမဟုတ္ေတာ့ဘဲ!အမွန္တရားကခါးသက္ေသာ္လည္း
လက္ေတြ႔မွာ လက္ခံထားရသည္။မယ္မယ္ႀကီးရဲ႕ေရာဂါကိုထိန္းထားဖုိ႔
ဒီေဆးေတြကိုသူရေအာင္႐ွာမည္သာျဖစ္သည္။
ဘယ္လိုဘဲေတာင္းပန္ၿပီးဝယ္ရဝယ္ရ။
မယ္မယ္ႀကီးဆုိတာ သူ႔အေမအရင္းမဟုတ္ေသာ္ျငား အေမအရင္းသဖြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့ေသာသူဘဲမဟုတ္လား။အခုအခ်ိန္မွာ အစ္ကိုႀကီးXiuminကလည္း သူတုိ႔အနားမွာမ႐ွိေတာ့။အငယ္ဆံုးေလးသည္လည္း သူ႔ဒုကၡနဲ႔သူ နန္းတြင္းထဲမွာေျခ ခ်ဳပ္မိေနသည္။ က်န္ေနေသာ Baekhyun နဲ႔သူသာလွ်င္ မယ္မယ္ႀကီးကိုၾကည့္႐ွဴ႕ေစာင့္ေ႐ွာက္ႏိုင္မည္။
YOU ARE READING
Master Of The Prince
Historical FictionOh Sehun ♡ LuHan "ကုိယ္ မင္းကို သိပ္ခ်စ္တယ္...Han "