Sehun ယေန႔ ခရီး႐ွည္တစ္ခုကိုထြက္ရမည္ျဖစ္သည္။ေနရာသည္ကား ဝမ္ျပည္နယ္သို႔ပင္။
ဝမ္ႏိုင္ငံသည္ မၾကာခင္ရက္အတြင္း ဘုရင္သစ္တင္ေျမာက္ပြဲကိုက်င္းပမည္ျဖစ္တာမုိ႔ အိမ္နီးခ်င္းမဟာမိတ္ႏိုင္ငံေတြကို တက္ေရာက္ခ်္ီးၿမႇင့္ေပးရန္ ဖိတ္ၾကားထားေလသည္။ဂိုဂူေယာႏွင့္ခရီးအကြာအေဝး လွမ္းလြန္းသျဖင့္ Sehun က ရက္ႀကိဳကာ ဝမ္ျပည္နယ္ဘက္သ္ုိ႔ထြက္ခြာရလိမ့္မည္။နန္းတြင္းတြင္ သူ မ႐ွ္ိမည့္ရက္အနည္းငယ္အတြက္
တိုင္းျပည္ႏွင့္ပတ္သပ္ၿပီးလိုအပ္ခ်က္မ်ား၊စီမံခ်က္မ်ားကို ခရီးမထြက္ခင္ရက္မ်ားအတြင္းအၿပီးသတ္စီရင္ခဲ့သည္။တာဝန္အသီးသီးခြဲေဝခဲ့သည္။သားေတာ္ေလးကိုေတာ့ ခရီးေဝးသျဖင့္ ပင္ပန္းမွာစိုး၍မေခၚခဲ့။ငယ္ငယ္ကတည္းကထိန္းေက်ာင္းေပးလာေသာ သူ႔အထိန္းေတာ္ႀကီးလက္သာ စိတ္ခ်လက္ခ် အပ္ထားခဲ့သည္။"မင္းႀကီး...တကယ္ျဖစ္ပါ့မလား? "
Sehun ထမ္းစင္ေပၚတြင္ေနရာယူလိုက္သည္ထိ နံေဘးမွမခြာေသးေသာ Wei Leng သည္ ထမ္းစင္နံေဘးသို႔ကပ္လာၿပီးေမး၏။
" ျဖစ္ပါတယ္ Wei Leng ..စိတ္ပူစရာမလုိပါဘူး"
"မေျပာေကာင္းမဆိုေကာင္း လမ္းမွာ ေနမေကာင္းတစ္ခုခုျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ? ၿပီးေတာ့ ဝမ္ျပည္နယ္မွာေရာ စိတ္ခ်ရပါ့မလား? မင္းႀကီးရဲ႕က်န္းမာေရးကိုစိတ္ပူတယ္ က်ေနာ္လိုက္ခဲ့ပါရေစ "
Sehun ဝမ္ျပည္နယ္ဘက္ခရီးထြက္မည္ဆုိကတည္းက လိုက္ဖုိ႔တကဲကဲလုပ္ေနေသာ Wei Leng သည္ ယခုအခ်ိန္ထိလက္မေလွ်ာ့ေသး။
"Wei Leng .. ကိုယ္ေတာ့္စ္ိတ္ပူမေနနဲ႔...လမ္းမွာလည္းဘာမွမျဖစ္ဘူး..မင္းကိုမလိုအပ္ဘူး ဒီမွာဘဲေအးေအးလူလူေနခဲ့"
သူ႔စကားေၾကာင့္ Wei Leng က မ်က္ႏွာငယ္သြားပါ၏။ မတတ္ႏိုင္။ Sehun ဘက္ကအတတ္ႏိုင္ဆံုး ခပ္ကင္းကင္းေနရမည္။ ဒီေကာင္ေလးဟာ Sehun သတိထားမိသေလာက္ မိမိအေပၚ မ႐ိုးသားေသာခံစားခ်က္႐ွ္ိေနသည္။ၿပီးခဲ့သည့္ငါးႏွစ္အတြင္း သူ႔ခံစားခ်က္ကိုလည္းနည္းအမ်ိဳးမ်ဳိးႏွင့္ Sehun သိျမင္ေအာင္ႀကိဳးစားေနခဲ့သည္။
YOU ARE READING
Master Of The Prince
Historical FictionOh Sehun ♡ LuHan "ကုိယ္ မင္းကို သိပ္ခ်စ္တယ္...Han "