LuHan မယ္မယ္ႏွင့္သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုၿပီးျပန္အလာ ၾကားလိုက္ရေသာသတင္းက ရင္ဝသို႔မီးဟပ္သည့္ႏွယ္ခံစားလိုက္ရသည္။
မယ္မယ္၏အေဆာင္မွျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့ၿပီး
သခင့္အိပ္ေဆာင္ကိုဝင္လိုက္ေတာ့
ညီလာခံမွျပန္ေရာက္လာၿပီျဖစ္တဲ့ သခင္က ညီလာခံဝတ္ရံုကိုလဲဖုိ႔ျပင္ေနတာေတြ႔လိုက္ရသည္။LuHan ဝတ္ရံုလဲဖုိ႔မကူညီဘဲ သခင့္ေ႐ွ႕သို႔သြားရပ္ရင္း ၾကားခဲ့ရေသာသတင္းအား အတည္ျပဳေမးျမန္းျဖစ္သည္။
" အမွန္ဘဲလား သခင္? "
" ဟင္? Han "
သခင့္အသံကႏူးည့ံေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ္ျငား
သခင့္မ်က္ႏွာေတာ္ကေတာ့မရႊင္လန္းေနပါ။
စိတ္တိုေဒါသထြက္ေနပံုရေသာ္လည္း သခင္ကLuHan ကိုျမင္သည့္အခါ မ်က္ႏွာအေျခအေနကိုေျပာင္းလဲသည္။သို႔ေသာ္ျငား မ်က္ေမွာင္တုိ႔ကၾကဳတ္ေနဆဲပင္။"သခင္ကိုယ္တိုင္စစ္ခ်ီမယ္ဆုိတဲ့ သတင္းကအမွန္ဘဲလားလုိ႔!"
LuHan ရဲ႕အသံကအနည္းငယ္ေဆာင့္ထြက္သြားသည္။မ်က္ရည္ေတြလည္းခ်က္ခ်င္းဝဲလာသည္။သခင္က သူ႔ရဲ႕ခြၽတ္လတ္စ ဝတ္ရံုေတြကိုခဏထားကာ LuHan ရဲ႕ပခံုးႏွစ္ဖက္ကိုဖြဖြဆုပ္ကိုင္လာၿပီး
"Han....ကိုယ္သြားမွရမယ္ေလ "
" ဟင့္အင္း! "
" Han "
"မသြားပါနဲ႔! "
LuHan ရဲ႕ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္လံုးမွာ
ပူေႏြးေသာမ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေတြကေနရာယူလာသည္။သခင္က သူ႔မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ေပးဖုိ႔ႀကိဳးစားရင္း သူသြားမွျဖစ္မယ့့္အေၾကာင္းကိုလည္း႐ွင္းျပေနသည္။သို႔ေသာ္ LuHan ဘာမွမၾကားႏိုင္။မ်က္ရည္ေတြဖံုးကြယ္ေနသာမ်က္လံုးကလည္း ဘာမွမျမင္ႏိုင္။
ပခံုးကိုဆုပ္ကိုင္ထားသည့္သခင့္လက္ေတြကို ဖယ္ခ်ကာ ထိုအခန္းထဲမွထြက္သြားခဲ့ေတာ့သည္။Sehun ေနာက္မွခ်က္ခ်င္းလိုက္သြားမည္ျပင္ေသာ္လည္း ခြၽတ္လတ္စဝတ္ရံု ဖို ့႐ို ႔ဖားလ်ားနဲ႔မုိ႔
ဝတ္ရံုကိုအရင္လဲလိုက္ရသည္။Han ရဲ႕ေနာက္ကိုလိုက္သြားရန္အေဆာင္ျပင္ထြက္လာလိုက္ေတာ့ သူႏွင့္ေတြ႔ဖုိ႔ရန္ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ စစ္မႈေရးရာအမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။

YOU ARE READING
Master Of The Prince
Historical FictionOh Sehun ♡ LuHan "ကုိယ္ မင္းကို သိပ္ခ်စ္တယ္...Han "