ေအးစက္မႈအေပါင္းလႊမ္းျခံဳေသာ
အခ်ဳပ္ခန္းငယ္တြင္ျဖစ္သည္။
အခန္းဟုဆုိေသာ္ျငား ေလးဘက္ေလးလံ ပတ္ပတ္လည္ကိုသစ္လံုးစိပ္စိပ္ျဖင့္ကာရံထားျခင္းသာျဖစ္သည္မုိ႔ အတြင္းအျပင္ကို ျမင္ေနရသည္။
မ်က္ႏွာက်က္အနီးမွ ေလးေထာင့္အေပါက္ငယ္တစ္ခုတည္းကသာ အခန္းတြင္းကိုအလင္းမွိန္မွိန္က်ေရာက္ေစသည္။အခန္းတြင္းေလထုသည္ ညႇီစုိ႔စုိ႔ စုိထိုင္းထိုင္းျဖစ္ေနသည္။LuHan သည္ ႏွင္းဖြဲဖြဲက်ေနေသာခိုက္ခိုက္တုန္ေဆာင္းရာသီတြင္ ျမက္ေျခာက္ခင္းေသာထိုအခ်ဳပ္ခန္းထဲ၌ ဝတ္ရံုတစ္ထပ္တည္းႏွင့္ထိုင္ေနရသည္။ သူ႔ရဲ႕အေပၚထပ္ဝတ္ရံုကို အေစာင့္ေတြကဆြဲခြၽတ္ယူသြားၿပီးေနာက္မွာ သူ႔ကိုယ္မွာအျဖဴေရာင္ဝတ္ရံုပါးတစ္ခုသာက်န္ေနခဲ့ေလသည္။
အခန္း၏ေထာင့္တြင္ သူယခုလိုပံုစံျဖင့္
အစာမစား ေရမေသာက္ရဘဲထိုင္ေနရသည္မွာ
တစ္ညႏွင့္တစ္မနက္႐ွိေလၿပီ။
သူ႔ရဲ႕ခနၱာကိုယ္တစ္ခုလံုးမွာခ်မ္းတုန္ေနၿပီး
ဗိုက္ထဲမွလည္းတဂီြဂီြျမည္ေနသည္။
ေရမေသာက္ရ၍သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွာလည္း
ေျခာက္ကပ္ျဖဴေရာ္လာသည္။သူ အခု ဘယ္လိုဆက္ျဖစ္ေတာ့မွာလဲ?
ေသရေတာ့မွာလား?မိဖုရားဇီေရာအေျခအေနဘယ္လို႐ွိလဲ?
ကေလးေလးေရာ က်န္းမာရဲ႕လား?သူ႔ကိုဘယ္သူကယ္ေပးႏိုင္မွာလဲ?
သခင္?
စစ္ေျမျပင္ကိုေရာက္ေနတဲ့ သခင္က
သူေသသြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္သိပါ့မလား?မျဖစ္ဘူး? သူေသလို႔မျဖစ္ဘူးေလ
သခင္ျပန္လာတဲ့အခါေစာင့္ေနမယ္လုိ႔
ကတိေပးထားတယ္....သခင့္ကိုေစာင့္ေနရဦးမယ္ေလ....
႐ုတ္တရက္ဝင္လာေသာအေစာင့္တစ္ေယာက္၏ေျခသံေၾကာင့္ LuHan ရဲ႕အေတြးေတြရပ္တန္႔သြားသည္။အျပင္မွဝင္လာေသာအေစာင့္က
မနက္မိုးလင္းၿပီျဖစ္တာမုိ႔ ညကထြန္းထားေသာမီးတုတ္ေတြကိုလာၿငိွမ္းတာျဖစ္သည္။
သစ္လံုးမ်ားၾကားမွ LuHan သည္ အေစာင့္၏လႈပ္႐ွားမႈကိုအားလံုးျမင္ေတြ႔ေနရသည္။
အေစာင့္အျပင္သို႔ျပန္ထြက္သြားခါနီးတြင္
LuHan သစ္လံုးတိုင္ေတြနားသို္ ့ကပ္သြားရင္း
အေစာင့္ကိုလွမ္းေခၚလို္က္သည္။
YOU ARE READING
Master Of The Prince
Historical FictionOh Sehun ♡ LuHan "ကုိယ္ မင္းကို သိပ္ခ်စ္တယ္...Han "