Luhan မင္းသားတစ္ေယာက္
စစ္မႈေရးရာဌာနမွသည္
အကိုငယ္၏အေဆာင္ဆီသို္ ့
ဝတ္ရံုမ၍ခလုတ္တိုက္မတတ္ေျပးလာျပန္သည္။
အေဆာင္ေတာ္ကိုေရာက္ေတာ့
သူတုိ႔ညီအစ္ကိုေလးေယာက္ရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း
အထိန္းေတာ္ေတြဘာေတြကေနတဆင့္
ေရာက္ေၾကာင္းျပဳေၾကာင္း
ေလွ်ာက္တင္မေနဘဲ
ဝုန္းဝုန္းဒုိင္းဒုိငး္ေျပးဝင္သြားၿပီး
အခန္းတံခါးကိုဆြဲလွပ္လိုက္တဲ့အခါ.....
"အကိုေတာ္!.....ဟင္?.....အဲ့တာ....
ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ? "
Luhan မင္းသားရဲ႕မ်က္လံုးေလးမ်ား
ျပဴးခနဲဝိုင္းခနဲျဖစ္သြားရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ အကိုငယ္၏အခန္းတြင္ ကိုယ္ရံေတာ္Chan မွာ ဝတ္ရံုဖ႐ိုဖရဲႏွင့္ကုတင္ထက္တြင္လဲေလ်ာင္းေနၿပီး ကုတင္ေဘးတြင္ေတာ့ အကိုငယ္Baek က ကိုယ္ရံေတာ္Chan ၏ ရင္ဘတ္ကိုမ်က္ႏွာအပ္လ်က္ တစ္ခုခုလုပ္ေနပံုရသည္။
Luhan မင္းသား ကိုလည္းျမင္ေရာ
ကုိယ္ရံေတာ္Chan က ကုတင္ထက္မွ
ဝုန္းဆိုထၿပီး ေျပေနေသာသူ႔ဝတ္ရံုကို
ျမန္ျမန္ျပန္ခ်ည္ေနသလို အကိုငယ္ကလည္း
နံေဘးတြင္ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိေနာက္ပစ္လ်က္
အခန္း၏မ်က္ႏွာက်က္တစ္ေနရာကို
ဘာမွမသိသည့္မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ေမာ့ၾကည့္ေနေလရဲ႕။
Luhan ၏ေမးခြန္းကိုေတာ့တစ္ေယာက္မွ
မေျဖၾကေသး။သုိ႔ေသာ္ အေရးႀကီးသည္ကထိုကိစၥမဟုတ္...Oh Sehun.....ဟုတ္သည္။
သူ႔ကိစၥကပိုအေရးႀကီးတာမုိ႔
" ကိုယ္ရံေတာ္ Chan!......ငါ့ေနာက္ခဏလိုက္ခဲ့!"
အကိုငယ္ကမ်က္လံုးေလးကလယ္ကလယ္ႏွင့္
လွမ္းၾကည့္လာၿပီးLuhan ႏွင့္မ်က္လံုးခ်င္းလည္းဆံုေရာ ျဖတ္ခနဲလႊဲကာ မ်က္ႏွာက်က္ကိုသာေမာ့ေငးေနျပန္ေတာ့သည္။
သူတု႔ိႏွစ္ေယာက္တစ္ခုခုေတာ့
ထူးဆန္းေနသည္။
Luhan အျပင္ျပန္ထြက္လာေတာ့
ကိုယ္ရံေတာ္Chan ကလည္းေနာက္မွ
ကပ္လ်က္လိုက္ပါလာသည္။
