Defne başını cama dayamış, camın ardında yatakta minicik vücudu ile uyuyan Doruk a bakıyordur. Doruk u böyle görmeye dayanamaz, gözleri dolar.
D:Hadi annecim, hadi uyan artık! Dayanamıyorum seni böyle görmeye... Hepsi, hepsi benim yüzümden eğer ben çalışmak istemeseydim o bakıcı denen kadın da evimize gelmeyecekti. Ve sen bu halde olmayacaktın.
Der burnunu çekerek. Gözlerinden ard arda yaşlar akıyordur. Elinin tersi ile gözlerini siler Defne. Daha sonra kısık sesi ile devam eder.
D:Kardeşini kaçırmayacaklardı. 2 aydan beri kardeşinden haber yok oğlum. Nerede, nasıl ? Hiçbir şey bilmiyoruz. Baban çok araştırıyor kardeşini bulmak için. Ama hep bir aksilikler çıkıyor.
Defne bir kaç saniye gözlerini kapatıp derin bir nefes alır. Daha sonra gözlerini açıp, burukça gülümser.
D:Çabucak uyan olur mu annecim ? Daha fazla bekletme bizi ne olur. Seni çok seviyorum Doruk'um, çok!
Defne geri çekilip, başını sağa doğru çevirir. Ve ona doğru gelen Binnur, Tuğba ve Seda yı görür. Defne nin yanına gelirler. Tuğba, Defne nin omzuna elini koyar. Ve hafif okşar.
T:Nasılsın kızım ? Bir haber var mı torunumdan ?
D:Aynı Tuğba teyze. Uyanmasını bekliyoruz işte. Umarım fazla sürmez. Artık dayanacak gücüm kalmadı.
B: Sürmez merak etme sen. Benim minik aşkım güçlüdür. Hemen uyanacak bak gör.
Defne burukça gülümser.
D:İnşallah. Ee şey Seda sen nasılsın ? Kusura bakma doğumuna da gelemedim.
Se:Kızım saçmalama, ne kusuru ? Duymayayım bak bir daha !
D:Tamam tamam. Arın nasıl ?
Se:İyi, bol gazlı geçiyor günlerimiz.
Der hafif gülerek. Diğerleri de gülümserler.
D:Yeni doğdukları zaman hep öyle olur. Büyüdükçe geçiyor merak etme
Birkaç saniye sessizlik olur. Bu sessizliği Binnur bozar.
B:Defo, Yaz Duru dan haber var mı ?
Defne derin bir nefes alıp;
D:Yok... Ömer her yerde arıyor ama yok işte, sanki yer yarıldı da içine girdi.
Se: Ahh o adamı bir elimize geçirsek !!
Der sinirli bir şekilde.
B:Ölümlerden ölüm beğensin o zaman. Siz kim olduğunu biliyor musunuz ?
D:Hayır bilmiyoruz. Bir ipucu da yok. Off kim bilir kızım ne halde ?
Der dolu gözlerle. Tuğba Defne nin saçını okşar.
T:Şşş kötü düşünme Defnem. Kötü düşünürsen kötü olur demişler değil mi ?
D:Öyle de dayanamıyorum ki oğlum canıyla savaş veriyor. Kızım nerede bilmiyoruz. Dayanamıyorum! Dayanamıyorum!..
Der ağlayarak. Tuğba, Defneye sarılır. Saçlarını okşayarak;
T:Ağla bitanem, ağla rahatlarsın...
***
Ö:Delireceğim, yemin ediyorum delireceğim!!
Der odanın içinde dolaşırken, Sinan Ömer'e döner.
Si:Kardeşim sakinleş. Bak araştırıyorlar çocuklar. Merak etme bulacağız artık.
Ö:Sinan dayanamıyorum artık. 2 ay yaa! Koskoca 2 ay ! Oğlum hastane de, kızımın nerede olduğunu bilmiyoruz! Nasıl sakin olayım, nasıl ?!
