Akşam...
Ö:Yapma be! Kötü olmuş bu.
D:Sorma, o kadar kötü oldu ki Pamir anlatamam.
Ö:Ee sonra konuştular mı ?
D:Hayır Pamir çıkıp gitti. Aradım açmadı da. Angela da Koray ile gitti.
Ö:Bende arayım diyeceğim ama açmaz.
D:Yok yok açmıyor, defalarca aradım bende Binnur da. Açmıyor...
Ömer çaresiz bir şekilde başını sallar. O sırada Binnur merdivenlerden iner.
B:Ödevlerini yaptırdım şimdi oyun oynuyorlar.
D:Tamam kuzum, sağol.
Deyip gülümser Binnur'a, Binnur da gülümser ve koltuğa oturur.
B:Bir şey değil de Pamir den haber var mı ?
D:Yok maalesef.
Der sıkıntılı bir şekilde nefes vererek. Ömer ensesini kaşır.
Ö:Ya ben yanına mı gitsem ?
D:Git gitmesine de nerede olduğu bilinmiyor ki ?
Ö:Evine falan bakarım, ya da ne bileyim aklıma gelebilecek her yere bakarım.
B:Ya rahat mı bıraksak acaba? Sonuçta yaşadığı şeyler pekte güzel sayılmaz. Kafasını toplamak istiyordur yalnız belki de.
Defne, Ömer'e döner.
D:Aşkım Binnur haklı, yani onun yerinde kim olsa yalnız kalıp düşünmek ister.
Ömer arkasına yaslanıp eliyle dudağının kenarını kaşır.
Ö:Ee böyle elimiz kolumuz bağlı mı duracağız.
D:En iyisi bu. Yarın gidip konuşursun, konuşuruz...
Ö:Eh peki öyle olsun.
Binnur ayağa kalkıp mutfağa doğru birkaç adım atar.
B:Ben kahve yapayım, içersiniz değil mi ?
Ö:Valla mükemmel olur.
D:Zahmet olmasın canım
B:Aa olur mu öyle şey ? Hemen yaparım şimdi.
Der ve mutfağa doğru giderken zil çalar.
D:Birini mi bekliyorduk?
Der Ömere dönerek. Ömer de Defne ye bakar.
Ö:Yoo kimse gelmeyecekti. Bir bakayım ben.
Deyip ayağa kalkar. Binnur Ömere bakar.
B:Ben açardım.
Ö:Açarım ben.
Deyip kapıya doğru ilerler.
***
"Seni çok seviyorum aşkım"
.
.
.
"Yaa Pamir bakma öyle kıyamıyorum!"
.
.
.
"İyi ki varsın canımın içi"
Pamir denize bakıp burukça gülümser. Ama aklına gelenler ile gülümseyen yüzü yavaşça solar.
"Pamir bak gördüğün gibi değil!"
.
.
.
"Angela benim anladın mı?! Ayrılmış olsak bile o benim! Biz tekrardan olacağız!"
.
.
.
