KANLI LOTUS (TAMAMLANDI)

21.Bölüm

SÜPRİZ!

Kabul edin beni beklemiyordunuz değil mi? Bu bölüm aklımda oluşmaya başladığından beri heyecanla yazıyorum. Ve şimdi güzel yorumlarınıza bırakıyorum. 😍😍😍

Bölüm ithafı ebrartastan18 'a 🌹 sorduğum soruyu ben bölümü yayınladıktan sonra cevapladığı için ona ithaf etmek istedim 😍 ailemize katıldığın için teşekkür ederim. Her birinize teşekkür ederim 🌺

Partiye girdiklerinde şarkıyı açmanız şiddetle tavsiye edilir.

"

Warner, yeter artık ama!" diyerek kendimi çimlere bırakırken nefes alacak hâlim kalmamıştı. Bedenimin her yanı ter içinde kalmış, leş gibi kokuyordu. Ben ne anlardım ki dövüş eğitiminden? Üstelik daha ona bir yumruk atmama dahi izin vermemişti!

Warner gülerek, "Güzelim, bu kadar kolay mı pes edeceksin yani?" dediğinde beni rahat bırakmayacağını bildiğimden oflayıp tekrar ayağa kalktım. Beyaz bol tişörtü ve basketbolcu şortuyla karşımda duran adamın tek damla terinin akmadığını düşündükçe çıldıracak gibi oluyordum.

Öfkeyle ona bir yumruk atmaya çalıştığımda yumruğumu canımı acıtmadan yakalıyordu ve "Tekrar." diyerek geri bırakıyordu. Yaklaşık üç saattir bir kez olsun bu senaryonun dışına çıkamamıştık. Arada dinlenmem için molalar veriyor ve bana su uzatıyordu fakat pes etmeme asla izin vermiyordu.

Ayrıca beklediğimin aksine dövüş eğitimi verirken bana öğrencisi gibi davranıyordu. Bu durum başta sinirimi bozsa da saatler geçtikçe disiplinin önemini fark ederek alışmaya başlamıştım.

"Yumruk atmanın en önemli noktası bacaklardır, Alexis. Gücü bacaklarından alacaksın. Bu yüzden daha güçlü olan bacağını diğerinin bir adım gerisine koy ve arkada kalan bacağından güç al." deyince söylediklerinin hepsini uygulamaya çalışarak yapmaya başladım.

"Bacaklarından güç alma konusunda iyisin. Dediklerimi çabuk kavrıyorsun, bu yüzden hızlı ilerleyeceğiz." dedikten sonra yanıma gelerek ellerini omuzlarıma yerleştirdi.

"Biraz mola veremez miyiz?" dedim, omuzlarıma yön verişine yardımcı olurken. Yumruk atarken duruşun önemli olduğunu defalarca söylese de bir yerden sonra aklımdan çıkıyordu.

"Sadece iyi bir yumruk attığında seni rahat bırakabilirim." dedi, ağlamak istiyordum.

"Warner, yorgunluktan bayılacağım!" derken göz ucuyla etrafımıza baktım. Eğitim sahasındaki herkes yere oturmuş, bizi izliyordu. Kendimi sirkte gösteri yapan zavallı hayvanlar gibi hissediyordum.

"İyi bir yumruk atmadan gitmene izin vermeyeceğimi söylediğimi hatırlıyorum. Şimdi dizlerini kır ve tekrar yumruk a-" Cümlesini bitirmeden attığım yumruk tam da istediğim yere elmacık kemiğinin biraz altına gelince hem acıdan hemde sevinçten çığlık atmaya başladım. Sanırım parmağım kırılmış olmalıydı.

"Ah! Yaptım, yaptım işte!" derken tüm elimin zonkladığını yavaş yavaş hissetmeye başlamıştım. Tanrım! Adamın yüzünü yumrukladığıma sevinsem mi, üzülsem mi karar veremiyordum.

"Tebrikler. Yumruk atmayı öğrenirken rakibinin beklemediği bir anını kullanmayı da öğrenmiş oldun. Bugünlük dersimiz bu kadar." D
dedikten sonra öğretmen öğrenci ilişkisini bir yana bırakıp yanıma gelerek ellimi incelemeye başladı. Serçe parmağıma dokunduğu anda acı dolu inlememi bastıramamıştım.