KANLI LOTUS (TAMAMLANDI)

35.Bölüm

Sizi çok özledim! Gerçekten sohbet etmeyi o kadar çok özledim ki anlatamam ❤️ lütfen bolca yorum yapın ki hepinizle tek tek hasret gidereyim 🌺

Şu an okuldan eve gelmiş olmanız gerekiyor. Okul sonrası keyif için güzel bir hediye olsun size ❤️

Bu bölüm Ceydabegumdag için ❤️ benim tatlı okuyucum her zaman yanımda olduğun için teşekkür ederim ❤️

Bir de söyleyeceğim bir şey var. Bana yeni bölüm sorduğunuz zamanlarda lütfen ne koşullarda olup olmayacağımı düşünerek sorun. Ben size her zaman samimiyetle cevap veririm. Yeter ki siz kibar olun ❤️ ismini vermek istemediğim bir okuyucumu yanlış anlayarak sert çakıştım. Buradan da onun gönlünü alayım 😍

İki bölüm ard arda sözüm vardı. Unutmadım merak etmeyin. Uygun bir anımda atacağım 🤗

"Lanet olsun! Sana sessiz ol dedim."

"Bu yaptığımız ne kadar doğru Faye?"

"Onu yakalayan benim. Birazcık oyun oynamaya hakkım var diye düşünüyorum."

Bedenim bana ait değilmiş gibi onun üzerinde hükümsüzdüm. Bilincim yerine gelmişti, yakınımda gerçekleşen konuşmaları duymaya başlıyordum.

Vücudumu hissedemesem de atılan adım seslerini ve yüzüme vuran havayı duyumsuyordum. Anladığım kadarıyla biri beni taşıyordu. Koşturarak ve telaşla hareket ediyordu.

Yanımızda yürüyen kişiden gelen kadın sesiyse Faye'e aitti. Her zaman olduğu gibi birilerine emir yağdırıyordu. Midemi bulandıran kendinden emin sesini duymaya tahammül edemiyordum.

Peki, bu konuşulanlara ne anlam yüklemeliydim? Vampir lider bana zarar verilmemesini emretmişti fakat üzerimde hak iddia eden Faye sanırım beni kaçırıyordu. Üstelik hiç hoş şeyler düşündüğünü de sanmıyordum.

Kapatılan bir kapı sesi duydum, ardından peşimizden geldiğini düşündüğüm birkaç kişi, "Durun!" diye bağırdı ve beni tutan adam daha hızlı koşmaya başladı. Bu sefer insanüstü hızını kullandığını rüzgârdan yüzüme yapışan saçlarımla anlamıştım.

Faye, "Ben onları oyalayacağım. Sen kızı anlaştığımız yere götür." dediğinde adam cevap vermeden daha hızlı koşmaya başladı.

Bedenimi yavaş yavaş hissetmeye başladığım sırada hâlâ gözlerimi açamadığım için geldiğimiz yeri görememiştim. Adam, beni tuttukları binadan çıktığımızda bedenimi gelişigüzel arabanın arka koltuğuna atmış ve gaza basmıştı. Bir ara tekrar uykuya dalmış olmalıydım ki uyandığımda kendimi rahat bir yerde bulmuştum.

Şimdi tek başıma yatağın üzerinde uzanırken aklımda sadece arkadaşlarım vardı. Benden haber alamadıkları için deliye dönmüş olmalıydılar. Warner'ı ise düşünmek bile istemiyordum. Aklını kaybetmiş olmalıydı.

Beni bulacaklarından emin olsam da kaçmak için çabalamam gerektiğini biliyordum. İşi sadece onlara bırakamazdım. Nerede olduğumu bulmaları uzun sürebilirdi.

Faye yine gelmeden önce bedenimi hissetmeye başlamayı umuyordum. Şansım varsa Lincoln'ün verdiği ilacın etkisi de geçerdi ve gücüm tekrar geri dönerdi.

Aklımdaki tüm düşünceleri bir kenara bırakmaya çalışarak gücüme odaklanırken göğsümdeki baskının küçük bir kıvılcım olup yok oluşunu hissetmiştim. Bu hissi o kadar çok özlemiştim ki gözlerim dolmuştu. Demek ilacın etkisiz hâle gelmesine az kalmıştı.