KANLI LOTUS (TAMAMLANDI)

37.Bölüm

Merhaba, ben geldim 🙈

Öncelikle geçen bölüm neydi öyle! Demek istiyorum 😂 basit bir bölüm olmasına rağmen 1k yorum aldı 😂 sizinle sohbet etmek o kadar güzel ki gerçekten hoşuma gitti.

Bu bölümden sonra muhtemelen 100k olacağız 🙈 hepinize teşekkür etmek istiyorum. Başlarda 1k olmak bile oldukça zorken buralara gelmek gerçekten muhteşem.

Neyse çok uzatmadan bölüme alalım sizi 🙄 bilgisayarım olmadığından şarkı paylaşamıyorum. Keyifli okumalar 🌺

Uzun ve bunaltıcı yolculuktan sonra sonunda soğuk evim Norveç'e ulaşmıştık. Las Vegas'ın sıcak havasından bıktığım için soğuk havayı mutlulukla kucakladım demek isterdim. Fakat çok sevgili arkadaşlarım yüzünden böyle bir şey demem mümkün değildi.

Hala boynum ağrıdığından dolayı telaş içerisinde olan arkadaşlarım sayesinde uyutulmamış ve dakikada bir nasıl olduğum sorulmuştu. Benim için endişe ettiklerinin farkında olsam da bir saatten sonra çıldırma aşamasına gelmiştim.

Kabanıma biraz daha sarılarak koltuğuma gömülürken Warner'ın gözü üzerimdeydi. O bana nasıl olduğumu sormaktansa hareketlerimi gözlemleyerek sonuca varıyordu.

Bıkkınlıkla nefesimi üfleyerek, "İyiyim Warner! Çek şu bakışlarını üzerimden." dedim.

Fabrikanın karlı yolunda ilerlerken yola bakmak yerine bana bakması huzursuz ediciydi. Her an araba yoldan çıkacak diye ödüm kopuyordu.

Warner kendinden emin sesiyle, "Bu yolu ezbere biliyorum. Sen iyisin değil mi?" deyince gülümsemeden edemedim. Yokluğunda bu hallerini bile özlediğimi fark etmiştim.

Sırf bu yüzden daha ılımlı olmaya çalışarak, "Boynum iyi sevgilim. Artık bana bakmak yerine yola bakmalısın." diye söylendim.

Biraz daha yüzüme bakıp emin olduktan sonra önüne döndüğünde içimin huzurla dolduğunu hissediyordum. Onun yanında hissettiğim huzuru başka hiçbir yerde hissedemezdim.

Önümüzde ilerleyen araba yavaşlayıp durduğunda fabrikadan önceki güvenliğe geldiğimizi anlamıştım. Buraya gelmek kaçırılmadan önce kurtlara olan saldırıyı hatırlatmıştı.

Merakla Warner'a dönüp, "Saldırı için dönmemiz gerekiyordu. Ne oldu?" diye sordum.

İfadesi sıkıntılı bir hal alırken, "Kaçırılman yüzünden dönemedik. Amcam alfaları oyalamak zorunda kaldı. Bugün hepsi burada olacak ve olası planlar hakkında konuşacağız." dedi.

Normal bir zamanda gerilir ne yapacağımı şaşırırdım fakat kaçırılmamın ardından artık sakinliğimi koruyabilir olmuştum. Bu durumun nedenini düşmanlarımla bizzat tanışmama veriyordum. Üstelik gücüm de artık benimleydi.

Sakinlikle, "Bence de hemen bir plan yapmalı ve saldırıya geçmeliyiz." dediğimde Warner'ın şaşkın bakışları beni bulmuştu. Daha yeni kurtulmuş olan sevgilisinden bu sözleri beklemiyor olmalıydı.

Güvenlikten geçtikten sonra nihayet evim gözükmüştü. Fabrika oluşu orayı ev yapmaktan alıkoymuyordu. İçerisinde olan aile üyelerim sayesinde benim için her yer ev olabilirdi.

Üç araba aynı anda fabrikanın önünde durduğunda hep birlikte arabalardan indik. Nick ve ailesi gergin ortam yüzünden bizimle değildi. Warner kimseye haber vermeden amcasıyla anlaşmış ve onları güvenli bir yere göndermişti.

Ayaklarımın altında hissettiğim karı bile özlediğimi fark ederek Warner'ın elini tuttum. Bu soğukta beni ısıtabilecek tek kişi oydu.

Benden beklenmeyen hareketleri sergilediğim için şaşkınlıkla bana baktığında gülümsedim. Lacivertlerin de ki anlam verememişliği görebiliyordum.