KANLI LOTUS (TAMAMLANDI)

3. Bölüm

Merhaba ben geldim!🤗 Yepyeni bir bölümle hemde 😊 çok uzatmadan hepinizin keyifle okuması dileğiyle sayfayı kayırdın o zaman 😉

Unutmadan bu bölüm bana desteğini sonuna kadar belli eden Ebeni_sev e 🤗
Yorum ve beğendiyseniz oylarınızı bekliyorum ❤️

"Alexis."

"Alexis, uyanman gerekiyor." diye söylenen Warner'ın sesiyle derin uykumdan uyanmış oldum. Gözlerimi araladığımda üzerime eğilen ve yüzümü inceleyen lacivertler görüş alanıma girdi. Kaşlarımı çatıp ne yapmaya çalıştığını anlamak için bir süre bekledim.

"Ne oldu?" Konuşmak yerine beni izlemeyi tercih ettiği için ilk konuşan ben oldum.

"Tekrar bayıldın." dedi, yatağın kenarında oturduğu sandalyeye geri yaslanırken. Yatak? Sandalye? Bir dakika! En son arabada olduğumuzu hatırlıyordum. Neden yatakta yatıyordum?

"Neredeyim?" dedim, telaşla. Beni korumuş olsa da henüz tanımadığım bir adamla aynı odada olduğumu bilerek gerildim. Korktuğumu belli eden tavrım karşısında gözlerini devirdi.

"Bayıldığın için kısa süreliğine motele geldik. En son ne yedin? Sürekli bayılman iyiye işaret değil."

"Hatırlamıyorum."

"Tahmin etmiştim. Öyleyse öncelikle sana aldığım kıyafetlerle üzerini değiştir. Daha sonra yemek için dışarı çıkarız." dedi, ayağa kalkarken.

"Bir dakika, bana kıyafet mi aldın?" dedim, kızaran yanaklarımla. Neden utanmıştım ki? Arkadaşlar arasında olabilecek bir davranıştı, yani öyleydi değil mi? Hiç arkadaşım olmamıştı ki bileyim! Hem biz arkadaş mıydık? Birbirini hiç tanımayan iki insan arkadaş olamazdı. Kafam iyice karışmıştı.

"Bayıldığın için ben almak zorunda kaldım. Ne oldu, heyecanlandın mı? Merak etme çamaşırlarını kasiyere seçtirdim." dedi. O bana göz mü kırpmıştı? Tanrım!

"Ne için heyecanlanacakmışım?"

"Bilmem, belki de senin için çamaşır seçmem heyecanlandırmış olabilir."

"Kasiyerin seçtiğini söylemiştin!" dedim, inanamayarak.

"Yalan söyledim. Ha, bir de duş alman gerek sanırım." dedi. Yaşadığım şokla ağzım açık bakakaldım. Bu hâlimin onu eğlendirdiği belli oluyordu.

"Hâlâ kalkmadığına göre onu da benim yapmamı istiyorsun herhalde." dedi, kaşlarını havaya kaldırarak. Bu haylaz tavırları neden bu kadar tatlı olmak zorundaydı ki? Kalbimin sesine dur diyemiyordum.

Sinirle, "Çık dışarı!" diye bağırdım. Başımı koyduğum yastığı da atmayı ihmal etmemiştim. Son bir kez daha alayla gülüp gitti.

Odadan çıkana kadar kendimi camdan atmamak için direndim. Adam resmen koktuğumu ima etmişti. Aslında çok bile dayandığını biliyordum. Kendim bile kokuma katlanamayacak seviyeye ulaşmıştım. Bir de beni yıkama teklifi sunmuştu, kabul edecekmişim gibi! Düşüncesi bile yanaklarımı aleve veriyordu.

Yataktan kalkarken üzerimdeki kanlar hatırlamak istemediğim anıları doldurdu zihnime. Hayır, şimdi olmazdı. Tekrar ayağa kalkmam gerekiyordu. Ailem için kendime gelmem gerekiyordu, sonra da bu işin arkasında olan insanların kökünü kazımam. Geceden beri uyuşan beynim sonunda çalışmaya başlamıştı. Cevaplara ihtiyacım vardı. Bunun için de Warner'a, gülümsediğinde içimi eriten gamzelere sahip adama... Ne saçmalıyordum ben! Beynim tam çalışmaya başlamamıştı anlaşılan.