KANLI LOTUS (TAMAMLANDI)

33.Bölüm

Merhaba! Bir düzen oturttuğumuz için mutlu olsam da sizi gerçekten çok özledim ya 😍

Hatırlatmak istemesem de yarın okul var 🙄 lisede olduğum zamanlar gerçekten okulu özlerdim. Arkadaş ortamımı özellikle çok severdim. Biz öyle kopuk değil de sınıfça birlikte olmayı gülmeyi seven insanlardık. Öğrencilerin en çok korktuğu sınıfın ona gülmesidir 😒 fakat biz gerçekten birbirimize güldüğümüz de sorun etmezdik. Bu yüzden en çok lisemi özleyeceğim.

Umarım sizinde yeni yılınız bol gülmeli ve güzel geçer. Önemli sınavları olacak olanlar var. Önerebileceğim tek şey sonunda her şeyin oluruna vardığı ve kendinizi strese sokmadan devam etmeniz gerektiği.

Bu bölüm hepinize gelsin! Umarım okul öncesi güzel bir moral olur.

Sizi seviyorum 🌺

1 Hafta sonra.

Kısa eteğimi aşağı doğru çekiştirmemek için kendime hakim olmaya çalışırken bir yandan da gözüme yalnız gözüken vampirleri kestirmeye çalışıyordum.

Yürüdüğüm sokak ne ararsan var cinsten olsa da kanımda akan güç korkusuz olmamı sağlıyordu. Üstelik ne kadar güçlü olursam olayım kurtlar ve cadılar beni yalnız bırakmayacaktı. Bu en net kuralımızdı.

Geçen bir haftada gücümü kontrol etmeyi ve kanımda akan sırları öğrenmeye çalışmıştık. Madison'ın ıssızlığın ortasındaki evi güçlerimi denememde büyük katkı sağlamıştı. Özellikle hiç bir canlıya zarar vermemeyi hedeflemiş olmamız konusunda bize çok yardımcı olmuştu.

Şimdiyse hazır olduğumu düşündüğüm için ava çıkmıştık. Yapmam gereken sadece yalnız gözüken bir vampiri peşimden ara sokaklardan birine sürüklemekti. Sonrasında bizimkiler gelecek ve ben gücümü ilk kez birinin üstünde deneyecektim.

Topuklu ayakkabılarımla biraz kıvırtarak yürümeye devam ederken içimden Warner'ın buna çok sinirlenmemesini umdum. Aksi takdirde vampir bana kalmadan ölebilirdi. Ve bu kimsenin işine gelmezdi.

Ana caddeden bir sokağa döndüğümde köşe başında bekleyen toplulukları görmüştüm. Burası daha çok suç işleyen ya da evsiz insanların kaldığı alandı. Vampirler bu yüzden burayı kendilerine yemek alanı ilan etmişti. Hiç kimse bir evsizi ya suçluyu aramazdı. Dolayısıyla onları avlamak daha kolaydı. Fakat bugün bir değişiklik olarak avlanan onlar olacaktı.

Sokakta saçımı savurarak yürümeye devam ettiğimde küçük el çantamdaki telefonum titremeye başlamıştı. Bozuntuya vermeden telefonu kulağıma dayadığım da karşı taraftan gelen ses, "Biraz daha kıvırtırsan bacaklarını birbirine yapıştıracağım." dediğinde cilveli bir kahkaha attım.

Sokakta bir kaç bakış bana dönse de umursamadan yürümeye devam ederken, "Tatlım, kulakların gerçekten iyi duyuyormuş." gibi saçma bir cümle kurdum. Amacım tamamen etrafta vampir varsa onu duyabileceklerini hatırlatmaktı.

Warner, "Merak etme sadece insanlar var." dediğinde oflayarak normal halime döndüm.

Sinirle, "Nişanlım olsan da şu an görevdeyiz Warner. Ve benim vampir tavlamam lazım." dediğimde karşı taraftan bir kahkaha sesi duyuldu.

"O vampirin sonunda öleceğini bilerek sakin olacağım güzelim. Bu yüzden arkandayım. Endişelenmene gerek yok."

Sözleri her ne kadar içimi ısıtmış olsa da, "İnan bana Warner, bugün korkan taraf ben olmayacağım." dedim.