Salvation

Η πρώτη επαφή...

Ερμίνας POV

Τρέχω μόνη μου μέσα στα σκοτάδια.

Δεν ξέρω που είμαι. Φοβάμαι πολύ.

Παντού αίματα... Νεκροί... Και φωνές!

Τότε βλέπω τον βλέπω νεκρό. Βλέπω τον Αχιλλέα νεκρό. Ουρλιαζω. Τρέχω κοντά του όμως εκείνος εξαφανίζεται.

"Ερμίνα... Ερμινάκι..."Ακούω την ανατριχιαστική φωνή του γυρνάω και τον βλέπω.

Τον άνθρωπο διάβολο...

Το πρόσωπο του μισό καμένο μισό κανονικό να παρακασετε όλη την ώρα και να γελάει...

Από τον απαίσιο εφιάλτη που με βασανίζει σχεδόν δύο μήνες τώρα με βγάζει το ουρλιαχτό της αδελφής μου και σηκωνομαι απότομα όμως νιώθω να ζαλιζομαι αμέσως. Προσπαθώ να διωξω την μαυριλα από τα μάτια μου τρίβοντας τα και τότε βλέπω όλο τα familia να μπαίνει με το έτσι θέλω στο δωμάτιο μου μαζί με το pet.

"Σοφία? Όλα καλά?"Την ρωτάει ο Μιχάλης με ανησυχία.

"Ρε Σοφία τι φωνάζεις? Με ξυπνησες!" Φωνάζω εντελώς αναισθητα ενώ προσπαθώ να διωξω την ζαλάδα.

"Τι είναι αυτό που έχεις ζωγραφίσει? Μου εκοψες την χολή μαρη!"Φωνάζει ενώ προσπαθεί να συνέλθει και η μητέρα μου και το pet κοιτάζουν έκπληκτοι τον πίνακα.

"Χρήστο..."Ψελιζει η μάνα μου και ο πατέρας μου κοιτάζει τον πίνακα και φαίνεται να ταράζεται και εκείνος.

"Μιχάλη πήγαινε με την Σοφία στο δωμάτιο σου."Λέει αμέσως και ο Μιχάλης πιάνει το χέρι της Σοφίας απαλά και βγαίνουν έξω από το δωμάτιο μου.

"Και εσύ Αχιλλέα μου αν μπορείς..." Λέει η μητέρα μου.

"Ναι φυσικά."Απαντάει εκείνος και βγαίνει έξω από το δωμάτιο μου και ο πατέρας μου βγάζει τον καμβά από το καβαλέτο και κάθονται στο κρεβατι μου.

"Ερμίνα μου... Είσαι καλά?"Με ρωτάει η μαμά μου γλυκά.

"Ναι απλά ζαλιζομαι... Και θέλω να κοιμηθώ αν δεν σας πειράζει."Τους λέω προκειμένου να φύγουν.

"Απάντησε μας σε κάτι και μετά κοιμησου όσο θέλεις. Αυτόν τον άντρα... Που έχεις ζωγραφίσει τον έχεις ξανά δει."Με ρωτάει και μου δείχνει τον άντρα που έχει κάνει κατάληψη στα όνειρα μου και έχω ζωγραφίσει.

"Ναι. Ήμουν πολύ... Χαλιά μια μέρα. Αυτός μου έδωσε πρώτη φορά ναρκωτικά. Μου έδωσε άλλες δύο φορές όταν ήμουν στην ίδια απαίσια κατάσταση. Νομίζω πως τον λένε... Λαμπρό."Τους λέω και τώρα φαίνονται ακόμα πιο ανήσυχοι.