Salvation

Ζωή...

Είμαι αγκαλιά με τον Αχιλλέα και την Ελπίδα μου και δεν λέμε τίποτα.

Απλά είμαστε έτσι αγκαλιά πάνω στο κρεβάτι του μαιευτήριου...

Αυτό θα πει ευτυχία μάλλον...

Εγώ αγκαλιά με τον έρωτα μου και την κόρη μου...

Ξαφνικά άκουω την πόρτα να χτυπάει και μερικές φωνές από πίσω τότε μέσα μπαίνει ο Άλεξ!

"Πριγκίπισσα μου να μας ζήσει!" Μου φωναζει ενώ κρατάει ένα μπαλόνι it's a girl και πολλές τσάντες και από πίσω έρχεται η Αγάπη.

"Άλεξ!" Φωνάζω χαρουμενη και αφού προσεκτικά δώσω την μπέμπα στον Αχιλλέα εκείνος με αγκαλιάζει.

"Είσαι καλά πριγκίπισσα?" Με ρωτάει.

"Καλά είμαι.... Κοίτα το κοριτσάκι μου δεν είναι τέλεια η Ελπίδα μου!" Του λέω.

"Ναι μια κούκλα είναι! Πο πο... Πανέμορφη σαν εσένα είναι πριγκίπισσα!" Μου λέει και με φιλάει στο μάγουλο.

"Ερμίνα εμένα δεν μου μιλάς?" Ρωτάει δήθεν παρεξηγημένη η Αγάπη και την αγκαλιαζω.

"Και εμένα μου έλειψες." Λέει και την κοιτάζω ειρωνικά.

"Για αυτό ανακαλύφθηκαν τα τηλέφωνα. Αλλά εσύ ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Μόνο ο Άλεξ έπαιρνε τηλέφωνο. Και μην λες ψέματα με μισό μάτι με κοίταζες την τελευταία φορά που ήρθατε Αθήνα γιατί νόμιζες πως θα σου έκλεβα τον Άλεξ." Της λέω ειρωνικά και με κοιτάζει επίσης ειρωνικά.

"Συγνώμη μικρή που έχεις πάει με ότι αρσενικό πρώτο δεις και η σχέση σου με τον Άλεξ ήταν πάντα πολύ υποπτη." Μου λέει και ρολαρω τα μάτια μου.

Ναι η αγαπημένη μου σχεδόν αδελφή μου και η αγαπημένη σας για κάποιο λόγω πρωταγωνίστρια από το «Her smile his trouble» δεν ξέρει την αλήθεια.

"Με περνάει πόσα χρόνια. Και αν ήρθες για κήρυγμα φυγε. Είμαι με την κόρη μου τώρα... Και με τον πατέρα της." Λέω και ο Αχιλλέας μου χαμογελάει.

"Εσύ είσαι ο πατέρας του παιδιού της πριγκίπισσας?" Ρωτάει ο Άλεξ τον Αχιλλέα.

"Εμ... Ναι..." Απαντάει εκείνος και ο Άλεξ τον αγκαλιάζει.

"Να μου τις προσέχεις τις πριγκίπισσες μου. Και αν πληγώσεις την μικρή μου θα σε βρω και θα σου την κόψω." Τον απειλεί ο Άλεξ και γελάω αλλά το μωρό ξυπνάει και αρχίζει να κλαίει.

Όπα!

Τι κάνουμε τώρα?

"Αχιλλέα τι κάνουμε τώρα?" Τον ρωτάω.