Παλιοί«φίλοι»

5.1K 342 108
                                    

Όχι όχι όχι...

Δεν μπορεί να είμαι έγκυος!

Δεν πρέπει να είμαι έγκυος!

Θα με σκοτώσει! Θα με σκοτώσει αν είμαι έγκυος!

Λοιπόν ας ηρέμησω λιγάκι και ας σκεφτώ λογικά...

Έχω βάλει σπιράλ. Είναι η πιο ασφαλής μέθοδος αντισύλληψης. Έχει 99% επιτυχία!

Πόσο ατυχή παίζει να είμαι για να έμεινα έγκυος?

Λοιπόν Ερμίνα... Ψυχρεμια... Ψυχρεμια Ερμίνα και σταματά να τριβείς αυτό το ποτήρι!

Από τις καθόλου μα καθόλου ευχάριστες σκέψεις μου με βγάζουν τα κλειδιά στην πόρτα. Τεντονομαι λιγάκι και βλέπω στο παράθυρο τον Αχιλλέα να ανοίγει την πόρτα και να μπαίνει μέσα και χαμογελάω χαρούμενη.

"Σοφία? Δεν πηγές φροντιστήριο?" Τον ακούω να με ρωτάει αφού δεν με αναγνώρισε και αφήνω ένα μικρό γελακι.

"Δεκαέξι χρόνια τώρα κανένας δεν με έχει μπερδέψει με την Σοφία." Λέω καθώς γυρναω και μόλις με βλέπει μένει με το στόμα ανοιχτό.

"Καλά εντάξει ο μπαμπάς μας μπερδεύε μέχρι τα 6 μου αλλά όπως και να το κάνουμε δεν θα πάρει ποτέ το βραβείο «father of the year» αλλά it's ok."Του λέω και ακόμα προσπαθεί να καταλάβει αν είμαι όντως εγώ.

"Ερμίνα... Είσαι... Είσαι εσύ?"Με ρωτάει και εγώ θέλω τόσο μα τόσο τόσο πολύ να τον ειρωνευτω όμως αποφάσιζω να το παίξω καλό κοριτσάκι.

"Σου αρέσει το φόρεμα?"Τον ρωτάω καθώς κάνω μια στροφή γύρω από τον εαυτό μου.

"Ναι σου πάει και όλας... Αλλά δεν... Δεν... Δεν είσαι εσύ..."Μου λέει έκπληκτος.

"Είτε το πιστεύεις είτε όχι πρίν από δύο χρόνια η ντουλάπα ήταν γεμάτη από τέτοια φορέματα. Σπάνια φορούσα παντελόνια. "Του απαντάω.

"Και πως και αποφάσισες να βάλεις ξανά τέτοια ρούχα?"Με ρωτάει.

"Εμ να... Είχες πει πως δεν θα έβγαινες ποτέ με ένα φρικιό σαν εμένα οπότε να... Εμ ξέρεις τώρα που άλλαξα ρούχα και μοιάζω περισσότερο με... Κοπέλα θα ήθελες να βγούμε μαζί... Ξέρεις εμ βόλτα?"Τον ρωτάω ντροπαλά.

"Αλήθεια? Θέλεις να βγούμε?"Με ρωτάει σοβαρά.

"Αν και εσύ θέλεις βέβαια..."Του λέω κοιτάζοντας τον ντροπαλά και τον ακούω ξαφνικά να γελάει λες και είπα κάποιο ανέκδοτο.

"Αλήθεια.... Αλήθεια θες εγώ... Και εσύ να βγούμε?"Με ρωτάει γελώντας.

"Ναι γιατί είναι τόσο αστείο?"Τον ρωτάω προσπαθώντας να κρατήσω το χαμόγελο μου.

Salvation Onde histórias criam vida. Descubra agora