Salvation

Απόφαση ζωής

"Ερμίνα... Ερμίνα... Ξυπνά..."Ακούω μια απαλή φωνή και ανοίγω τα μάτια μου νυσταγμενη. Τριβω τα μάτια μου γυρναω και βλέπω τον Αχιλλέα να με κοιτάζει και χαμόγελαω.

"Καλημέρα."Του λέω και σηκωνομαι όμως νιώθω μια μικρή ζάλη καί πιάνω το κεφάλι και την κοιλιά μου ταυτόχρονα.

"Είσαι καλά?"Με ρωτάει ο Αχιλλέας και τον κοιτάζω. Φαίνεται κουρασμένος. Κάτω από τα μάτια του υπάρχουν μαύροι κύκλοι και τα μάτια του είναι σχεδόν κόκκινα.

"Αυτό θα έπρεπε να το ρώτησω εγώ. Μα καλά. Δεν κοιμήθηκες όλο το βράδυ?"Τον ρωτάω.

"Έπρεπε  να προσέχω ένα τέρας όλο το βράδυ να μην το σκάσει."Μου λέει ειρωνικά και καταλαβαίνω τον εκνευρισμό του.

"Δεν είχα σκοπό. Δεν ένιωθα καλά. Ήθελα να κοιμηθώ."Του λέω θυμωμένη.

"Δύσκολο να σε πιστέψει ο οποιοδήποτε με όλα αυτά που έχεις κάνει."Μου λέει και σφίγγω εκνευρισμένη τις γροθιές μου.

"Είναι εδώ οι γονείς μου?"Τον ρωτάω για να αλλάξω θέμα.

"Όχι. Ο πατέρας σου είναι στο τμήμα. Η μητέρα σου σηκώθηκε πρωί πρωί σήμερα μαζί με την Σοφία και την πήγε στο εξώχηκο σας. Θα μείνει μαζί με τον θείο σου τον Γιώργο εκεί για ένα διάσημα να ξεχαστεί."Μου λέει και Στεναχωριεμαι αρκετά.

"Μα καλά δεν ήθελε ούτε να με χερετησει?"Ρωτάω λυπημένη.

"Εδώ εσύ εχθες παρά το γεγονός ότι εκείνη σε είχε βοηθήσει να... Μοιάζεις με άνθρωπο ούτε να δεις πως ήταν δεν πηγές. Μα καλά πόσο εγωιστρια παίζει να είσαι?"Με ρωτάει και κλείνω τα μάτια μου και παίρνω βαθιές ανάσες για να ηρεμησω.

Ναι είμαι τόσο εγωηστρια που για χάρη της εδώ και δύο χρόνια με βιάζει ο άλλος... Τέρας είμαι όχι αστεία...

"Πάω κάτω να φάω κάτι."Λέω για να μην δώσω συνέχεια και βγαινω από το δωμάτιο μου και εκείνος με ακολουθεί από πίσω σαν σκυλί.

"Μούμπι λιχουδιά θέλεις?"Τον ειρονευομαι και τον βλέπω πόσο εκνευρίζεται και γελάω. Μόλις πάω στην κουζίνα βλέπω τον Μιχάλη να τρώει και κάθομαι δίπλα του.

"Καλημέρα."Του λέω όμως δεν παίρνω απάντηση αλλά συνεχίζει να τρώει το πρωινό του.

"Και είχα μια σκασιλα."Λέω και πάω να πάρω ένα μπολ και ένα κουτάλι για να βάλω μέσα δημητριακά και να φάω όμως όταν βλέπω το γάλα αιδιαζω και νιώθω το μωράκι μέσα μου να θέλει να βγάλει... Ότι είχα φάει πριν από δύο μέρες μιας και το βλαμμενο δεν με αφήνει να φάω και τίποτα.