Salvation

Παλιά γνωστή

Ερμίνας POV

Χαχαχα... Τον ηλίθιο.

Που ήθελε να μου το παίξει και μάγκας και όλας.

Να ναι όμως καλά τα φιλαράκια μου. Τον τακτοποίησαν ανάλογα...

Αν και όλοι ήξεραν πως ότι και να είπα ήταν σχεδόν ψέματα επειδή με αγαπάνε και επειδή η μαμά μου έχει αφήσει και ένα όνομα στους αγώνες με βοήθησαν.

Μόλις μπαίνω σπίτι νιώθω να ζαλιζομαι ξανά.

Πολύ κουραστικό έχεις γίνει φασολάκι το ξέρεις?

"Αααα. Γεια Ερμίνα."Λέει ο πατέρας μου όταν με βλέπει.

"Ο Αχιλλέας που είναι?"Ρωτάει ο Μιχάλης.

"Κάπου και θα τον κολλάνε."Λέω με ένα σατανικό χαμόγελο.

"Οχχχ Ερμίνα τι έκανες?"Με ρωτάει ο πατέρας μου.

"Εμ λοιπόν ας πούμε πως ήμουν λίγο άτακτη... Και επειδή με μάλωσε φωναξα κάτι φιλαράκια που ήταν εκεί κοντά να με βοηθήσουν."Λέω αθώα.

"Οχχχ τον σούβλισαν τον άνθρωπο." Λέει ο Μιχάλης.

"Μπα όχι μην φοβάσαι. Τα φιλαράκια μου δεν τρώνε μαλακιες."Λέω καθώς ανεβαίνω τα σκαλιά και ο πατέρας μου με Φωνάζει αλλά εγώ κλασικά τον γράφω...

Μόλις μπαίνω μέσα στο δωμάτιο μου κλειδωνω την πόρτα και βγάζω έξω ότι χρειάζομαι για να συνεχίσω τον πίνακα που είχα αρχίσει όμως στο μικρό φασολάκι εκεί μέσα δεν του αρέσει πολύ η ιδέα.

"Αααα μικρό κάτσε καλά γιατί η μαμά θέλει να ζωγραφίσει. Και αν θες στο μέλλον θα βάλουμε τον πίνακα στο δωμάτιο σου."Του λέω και λες και με άκουσε σταματάει να κάνει κύκλους εκεί μέσα.

"Με ακούς? Τι τέλειο! Αλλά αν πάρεις από εμένα μάλλον αυτό στο μέλλον θα σταματήσει όμως με τον πατέρα που έχεις καλύτερα να μοιάσεις σε εμένα." Του λέω καθώς πάω να βάλω το πινέλο μου μέσα στην μπλέ μπογιά.

"Άραγε είσαι αγόρι η κορίτσι..." Μουρμουραω.

"Πρέπει να σκεφτώ και πως θα σε ονομασω..."Του λέω.

"Αν είσαι αγόρι σου αρέσει το Ανάστασης?"Το ρωτάω και τότε νιώθω να ανακατεύομαι και τρέχω στο μπάνιο όμως ευτυχώς δεν κάνω εμετό.

"Ναι μάλλον δεν σου αρέσει. Εμένα όμως ναι... Ήταν το όνομα ένως... Άντρα που με έχει σημαδέψει... Ήταν καλός άνθρωπος κατά βάθος αλλά πολύ λυπημένος και μόνος. Δεν τον αγαπούσε κανένας. Και ο οποιοσδήποτε άγγελος μετατρέπεται σε τέρας αν δεν τον αγαπάνε... Όμως εσύ μην φοβάσαι. Η μαμά θα σε αγαπάει όσο ζει και αναπνέει." Του λέω.