Salvation

Η αγάπη της μητέρας

Μισή ώρα αργότερα έχουμε φτάσει σε μια έρημη περιοχή και σταματάει το αμάξι. Βγαίνει έξω και έρχεται και μου ανοίγει την πόρτα. Με πιάνει βίαια από το χέρι και με βγάζει έξω από το αμάξι.

"Μμμ... Τι τρόποι πρίγκιπα μου." Λέω ειρωνικά και γελάει.

"Είσαι τυχερή που μου είπε να μην σε χτύπησω. Αλλιώς θα είχες μελανιές τώρα και δεν θα μιλούσες." Μου λέει άγρια υποτίθεται και γελάω.

"Πρώτων. Πιστεύεις πραγματικά πως σε φοβάμαι? Ο μόνος λόγος που δεν σε έχω πλακώσει στις μαπες είναι επειδή θέλω να σώσω την ζωή της Ελπίδας μου. Και δεν με νοιάζει το κόστος. Δεύτερον... Με κακοποιούσε σεξουαλικά από τότε που ήμουν δεκατριών. Με είχε χτυπήσει τόσες φορές με είχε χαρακωσει ενώ γέννησα με μια τρύπα στο πόδι μου από σφαίρα. Πιστεύεις πως αν μου είχες κάνει μια μελανιά θα είχα σκάσει?" Τον ρωτάω ειρωνικά και εκνευρισμένος αρχίζει να με τραβάει μέσα στο δάσος που εκεί είναι ένα σπίτι.

Πρώτη φορά πάω να τον συνάντησω χωρίς να φοβάμαι.

Δεν με νοιάζει τι θα μου κάνει.

Να σώσω την Ελπίδα μου είναι το μόνο που με ενδιαφέρει...

Λίγα μέτρα μακριά βλέπω ένα σπίτι και με βάζει μέσα και με πετάει πάνω σε ένα κρεβάτι.

"Να σου πώ! Δεν χρειάζεται τέτοιες αγριαδες! Που είναι ο Άλλος?" Τον ρωτάω χωρίς να φοβάμαι.

Πολύ.

"Τόσο πολύ σου έλειψα?" Ακούω την αηδιαστική φωνή του και αμέσως σηκώνομαι και τον κοιτάζω.

Ουαού...

Είναι ακόμα πιο τρομακτικός και απαίσιος από ότι θυμομουν.

"Τι θες επιτελούς από την ζωή μου?" Τον ρωτάω εκνευρισμένη και γελάει.

"Εγώ? Να σώσω την κορούλα μας..." Μου λέει και εκνευριζομαι.

"Είναι δικιά μου κόρη! Μόνο δικιά μου! Ή μάλλον... Δικιά μου κόρη και του Αχιλλέα!" Του φωνάζω και με χαστούκιζει.

"Μην ξανά ακούσω το όνομα αυτού του καταραμένου!" Μου φωνάζει και γελάω.

"Γιατί? Μήπως ζηλεύεις επειδή αγαπάω εκείνον και όχι εσένα? Το ότι θέλω εκείνο στην ζωή μου και εσένα σε απεχθάνομαι? Ή μήπως... Το ότι εκείνον αφήνω να με αγγίξει ενώ εσένα... Δεν θέλω ούτε να σε βλέπω?" Τον ρωτάω και με χαστούκιζει ξανά με αποτέλεσμα να ματωσει.

"Σκάσε μικρή αλλιώς θα έχει τιμωρία!" Μου φωνάζει και τον κοιτάζω με ένα ειρωνικό χαμόγελο.