Salvation

Τέλος και αρχή

Είναι το τελευταίο κεφάλαιο του πρώτου μέρους του βιβλίου. Και η τελευταία φορά που βλέπετε την έφηβη Ερμίνα για αυτό δειξτε τους την αγάπη σας💘😈
Ερμίνας POV

Όταν ο Αχιλλέας μπαίνει μέσα στο μαγαζί βγαίνω έξω από το αμάξι και κάθομαι στο καπό του αυτοκινήτου.

Σιγά να μη τον άκουγα. 

Καθώς κάθομαι και απλά τον περιμένω βλέπω ένα μικρό γατάκι να με κοιτάζει περίεργα και χαμογελάω.

"Γεια σου μικρούλη." Λέω καθώς σκύβω κοντά του και εκείνο απομακρύνεται λιγάκι.

"Μην φοβάσαι. Δεν θα σου κάνω κακό. Αγαπάω τις γάτες. Έχω και εφτά δικές μου. Βέβαια αν της ρωτήσεις θα σου πουν το αντίθετο αλλά όλα αυτά είναι συκοφαντίες. Γατίσιες συκοφαντίες." Της λέω και τρέχει μακριά μου.

Μήπως παρεξηγήθηκε?

"Εεε! Μικρούλη που πας?" Φωνάζω και αρχίζω να την κυνηγάω. Όταν φτάνουμε σε μια παιδική χαρά μπαίνει μέσα και εκεί την πιάνω.

Είναι πολύ γλυκιά γατουλα. Έχει ένα περίεργο πορτοκαλί χρώμα και πράσινα μάτια.

Και πλέον είναι δικιά μου...

Ελπίζω ο Αχιλλέας να συμφωνήσει...

Ο οου...

Αυτόν τον ξέχασα.

Καλά αν με αφήσει να ζήσω θα τον ρωτήσω αν με αφήνει να την κρατησω.

Το κακό είναι πως δεν ξέρω καν σε πιο χωριό είμαστε. Και ότι δεν ξέρω πως να γυρίσω στον Αχιλλέα. 

Ναιι... Δεν ξέρω αν ευχόμαι να με βρεί η όχι...

Κάθομαι με το γατάκι σε μια κουνια και αρχίζω να την χαϊδεύω.

"Λοιπόν γατουλη... Αν ο Αχιλλέας με σκοτώσει μόλις με βρεί θέλω να πεις στις γάτες μου ότι τις αγαπάω. Και να πεις στην Μπάμπη ότι την βάζω υπεύθυνη να προσέχει την κόρη μου. Είναι άγρια γάτα. Ξέρεις τι γρατζουνιές έκανε στον Αχιλλέα μια φορά που για πλάκα του πέταξα την γάτα καθώς κοιμόταν?" Της λέω.

"Νιάου." Λέει με απελπισία στο βλέμμα της.

"Λες να πρέπει να πάω να ψάξω τον Αχιλλέα? Αν και είναι λίγο επικίνδυνο... Νομίζω... Δεν ξέρω... Φοβάμαι είναι η αλήθεια... Αλλά δεν ξέρω πως να γυρίσω. Και φοβάμαι να περπατήσω μόνη μου..." Λέω και ξανά νιαουρίζει.

"Δίκιο έχεις. Φοβάμαι να περπατήσω ενώ είμαι μόνη μου σε μια παιδική χαρά αγκαλιά με μια γάτα." Της λέω ενώ αρχίζω να τρομάζω.