Salvation

Πάει...

Έχει πάει 11 η ώρα και πριν λίγο ήρθαν οι γονείς μου. Όλοι νομίζουν πως κοιμάμαι ενώ κάθε μια ώρα περίπου κάποιος κάνει έφοδο στο δωμάτιο για να είναι σίγουροι ότι δεν το έχω σκάσει με αποτέλεσμα να μην με αφήνουν να κοιμηθώ.

Λες και με τέτοιους πόνους που έχω όχι μόνο μπαλκόνι δεν θα μπορούσα να πηδήξω αλλά ούτε σκαλί.

"Ερμίνα!"Ακούω τον Μιχάλη να φωνάζει και μπαίνει μέσα στα στο δωμάτιο μου νευριασμένος.

"Μιχάλη ηρέμησε!"Φωνάζει η Σοφία και όλοι μπαίνουν μέσα στο δωμάτιο μου.

"Τι έγινε?"Ρωτάω καθώς τρίβω τα μάτια μου και τότε ο Μιχάλης αρπάζει τα χέρια μου σε σηκώνει από το κρεβάτι μου και με κολλάει στον τοίχο κάνοντας με να ουρλιαξω από τους πόνους που μου δημιούργησε.

"Μιχάλη! Άσε την τώρα κάτω!" Φωνάζει η μητέρα μου αλλά ο Μιχάλης αντί αυτού συνεχίζει να σφίγγει τα χέρια μου και μερικά δάκρυα εμφανίζονται στα μάτια μου.

"Παραδέξου ότι το έκανες εσύ παλιό φρικιό αλλιώς θα σου σπάσω τα χέρια!" Με απειλεί.

"Μα δεν έκανα κάτι!"Φωνάζω.

"Μιχάλη άσε την! Τώρα! Αυτή την στιγμή!"Φωνάζει ο πατέρας μου.

"Με δουλεύετε? Το φρικιό πήγε να με σκοτώσει! Μου έκοψε τα φρένα!" Φωνάζει και με ξανά κοπαναει στον τοίχο.

"Δεν έκανα τίποτα! Άσε με!"Του λέω.

"Πες την αλήθεια μικρή αλλιώς..." Λέει και αρπάζει το αριστερό μου χέρι.

"Αριστερόχειρας δεν είπαμε πως είσαι? Για να δούμε πως θα ζωγραφίζεις με σπασμένο χεράκι. Μπορεί να σου αφήσω και κανένα πρόβλημα και να μην ζωγραφίσεις ποτέ ξανά!"Μου λέει και αρχίζει να πιέζει το χέρι μου προς τα κάτω.

"Άσε την! Δεν έχεις αποδείξεις ότι το έκανε εκείνη! Σε παρακαλώ άσε την!" Του λέει η μάνα μου και τρέχει κοντά μας όμως εκείνος την σπρώχνει χωρίς να σταματήσει να πιέζει το χέρι μου.

"Δεν τον έκανα εγώ! Γιατί να θέλω να σε σκοτώσω? Αδέλφια είμαστε?" Του φωνάζω και τότε κλωτσάει το πόδι μου.

"Μιχάλη!"Τον μαλώνει η μαμά μου.

"Είσαι ένα παλιό βλαμμένο πρεζακι. Μπορεί μέσα στην τρέλα σου να έβγαλες τον πραγματικό σου εαυτό που είναι ένας δολοφόνος!" Μου φωνάζει ενώ νιώθω τον χέρι μου έτοιμο να σπάσει.

"Άσε με! Δεν έκανα τίποτα! Σου το ορκίζομαι! Άσε με! Σε παρακαλώ!"Του λέω και τελικά με αφήνει κάτω.