Salvation

Το γράμμα

Δυό μήνες αργότερα...
Ερμίνας POV

"Έλα ρε Ερμίνα! Πες μας!" Με παρακαλεί η μαμά μου.

"Όχι..." Λέω πεισματικά.

"Έλα τώρα! Δεν είναι και κανένα κρατικό μυστικό." Συνεχίζει ο πατέρας μου.

"Δεν λέω τίποτα." Λέω και γελάω λιγάκι μαζί τους.

"Μα γιατί δεν μας λες?" Λέει και η Σοφία.

"Ναι! Απλά πες μας! Είναι αγόρι η κορίτσι?" Ρωτάει και ο Μιχάλης.

"Γιατί το φύλο ενός μωρού πρώτα το μαθαίνει η γιατρός. Μετά η μαμά και ο μπαμπάς και τέλος όλοι οι άλλοι." Απαντάω και κάθομαι μιας και κουράζομαι αρκετά εύκολα.

Λοιπόν.... Πρίν λίγες ώρες γύρισα από την γυναικολόγο μου και έμαθα αν θα κάνω αγοράκι η κοριτσάκι. Και κανείς δεν πρόκειται να το μάθει πριν από την γέννα. Εκτός εμένα και την γιατρό και τώρα όλοι με έχουν τρελάνει να τους πω τι είναι.

Αλλά δεν είναι το μόνο που έχει συμβεί αυτούς τους δύο μήνες. Ο Αχιλλέας προσπάθησε άλλη μια φορά να μου εξηγήσει αλλά δεν τον άφησα.

Έχω να τον δω πολύ καιρό τώρα. Μου λείπει είναι η αλήθεια...

Αλλά δεν φταίω εγώ. Εκείνος με άφησε και περιεμενε να τον συγχωρεσω?

Λες και δεν με ξέρει...

Με την Λυδία όσο περίεργο και αν σας φανεί έχουμε γίνει κολλητές.

Δεν μπορουσα να της κρατήσω κακία...

Είναι καλό κορίτσι... Σε αντίθεση με τον αδελφό της μου φέτος θα πάρει το βραβείο μου μεγαλυτερου μαλάκα.

Και ο Μιχάλης στο μεταξύ είναι με την Ναταλία...

Και όπως φαίνεται τα πάνε πολύ καλά.

Για γάμο!

Είναι μαζί ένα μήνα.

Ρεκόρ για τον Μιχάλη.

Επίσης έχω πάει και πολλές φορές στο σπίτι της κυρίας Βάνας. Και εχθές της κανόνισα κονέ με τον κ. Θέμη από το βιβλιοπωλείο.

Μόνη εκείνη μόνος εκείνος...

Χε χε...

Τέλος αυτές τις μέρες μετά από πλήρη ανάκριση που πέρασα από τους γονείς μου τους είπα τα πάντα... Όλα όσα είχαν συμβεί αυτά τα χρόνια...

"Έλα απλά πες μας! Δηλαδή σήμερα που θα έρθει η Ναταλία και η Λυδία να πάμε για ψώνια για το μωρό. Τι χρώμα θα τα πάρουμε? Ροζ η μπλέ?" Με ρωτάει με επιχειρήματα η Σοφία.