Salvation

Παραμύθι...

Ερμίνας POV
Μια εβδομάδα μετά...

"Λοιπόν Ελπίδα μου... Ξέρεις τους κανόνες..." Της λέω όμως με διακόπτει.

"Si si mamma. Τους ξέρω. Τους έμαθα τόσα χρόνια δεν είναι ανάγκη να μου τους επαναλαμβάνεις κάθε μέρα." Μου λέει κάπως εκνευρισμένη και την κοιτάζω με περιέργεια.

"Ελπίδα δεν... Δεν ήξερα πως σε ενοχλούν να λέμε τους κανόνες." Της λέω.

"Να φυσικά με ενοχλεί. Όλο κανόνες και κανόνες και κανόνες... Και το σχολείο που με έγραψες είναι και αυτό γεμάτο κανόνες. Και φοράμε και αυτές τις χαζές στολές." Παραπονείται.

"Ναι αλλά... Είναι πολύ καλό σχολείο και τα παιδάκια ειναι πολύ καλα. Θα κάνεις πολλούς νέους φίλους και η δασκάλα σου θα είναι πολύ καλή..." Της λέω όμως δεν φαίνεται να την πειθώ.

"Δεν θέλω να πάω σε αυτό το σχολείο. Δεν μου αρέσει. Θέλω να πάω μαζί με την Νεφέλη. Δεν θέλω να πάω σε αυτό. Και πρέπει να ξυπνάω τόσο νωρίς..." Λέει ξανά με πείσμα.

"Είναι το καλύτερο σχολείο της χώρας. Έχει ένα κάρο πράγματα να κάνεις και ζωγραφική που σου αρέσει." Της λέω όμως με κοιτάζει με πείσμα και παράπονο.

"Έλα μην με στεναχωρείς τώρα μωρό μου... Έλα θα δεις θα σου αρέσει. Κάνε μου το χατίρι. Και θα περάσεις καλά... Έλα πριγκιποπούλα μου." Της λέω και ξεφυσάει.

"Καλά καλά... Αλλά αν δεν μου αρέσει δεν θα ξανά πάω ποτέ." Λέει.

Ρε αυτό το πείσμα της...

Από τον πατέρα της το πήρε!

Εγώ δεν είμαι πεισματαρα!

Και δεν δέχομαι αντιρρήσεις!

"Ελπίδα το σχολείο είναι πολύ καλό. Και ξέρω γιατί δεν θες να πας. Γιατί μας το πρότεινε ο Κώστας." Της λέω και με κοιτάζει ξανά μουτρωμένη.

"Είναι κακός κύριος. Δεν τον συμπαθώ." Μου λέει και σκύβω έτσι ώστε να είμαι στο ύψος της.

"Μήπως σου είπε κάτι κακό? Η σε πείραξε?" Την ρωτάω ανήσυχη αλλά δεν μου απαντάει και τρομάζω περισσότερο.

"Ελπίδα σε παρακαλώ πες μου αν έκανε κάτι κακό." Την παρακαλάω.

"No. Δεν μου έκανε τίποτα. Αλλά το ξέρω είναι κακός. Δεν τον θέλω." Μου λέει και ξεφυσάω.

"Μωρό μου... Η μαμά δεν μπορεί να είναι μόνη της για πάντα. Θέλω και εγώ έναν φίλο." Της λέω.

"Τότε γιατί δεν παντρεύεσαι τον segniore Αχιλλέα? Αυτός είναι πολύ καλός και μας αγαπάει και τις δύο." Λέει και σηκώνομαι.