The ghost-girl (completed)

Part 13

Άνοιξα άλλη μια πόρτα και βρέθηκα σε μια άλλη σκοτεινή αίθουσα...ο φακός μου έσβησε. Ξαφνικά ένας προτζέκτορας πήρε μπρος και άρχισε να προβάλει πάρα πολύ γρήγορα φωτογραφίες σε έναν πίνακα. Μου πήρε λίγη ώρα ώστε να συνηθίσουν τα μάτια μου σε αυτό το απόκοσμο φως. Οι φωτογραφίες έδειχναν μια κάτι κοριτσάκια και μια εμένα και τον Μάρκους όταν ήμασταν μωρά. Οι φωτογραφίες πηγαίνανε πιο γρήγορα και εμείς και τα κοριτσάκια μεγαλώναμε. Στο τέλος όμως...οι φωτογραφίες έδειχναν μόνο εμένα και το ένα κοριτσάκι...η Έμιλυ....

Τ- Τι έγινε; Πού πήγες εσύ;

Το λάθος ήταν δικό της. Η Εμι σε όλη της την ζωή έχει κάνει δύο μεγάλα λάθη. Το ένα δεν μπόρεσε να το διορθώσει ποτέ. Το άλλο....

Τ- Πες μου όμως τι έπαθες;

Απλά...πέθανα. Η Έμι έκανε κάτι φοβερό το οποίο δεν της το συγχώρεσα ποτε και δεν θέλω να μιλάω για αυτό. Πληροφορίες είναι εύκολο να βρεις πλέον.

Τ- Η Έμιλυ από τι πέθανε;

Από τον ίδιο τρόπο που θα πεθάνεις και εσυ άμα δεν διορθώσει το λάθος της...

Τ- Κάτσε τι;;;;

Δεν απαντάει...

Τ- Άναμπελ; 

Άρχισα να τρέχω στα σκοτεινά. Έπεσα πάνω σε τοίχο και ένιωσα όλη την αριστερή μου πλευρά να μουδιάζει. Έπεσα κάτω κρατώντας το χέρι μου. Άρχισα να καταλαβαίνω το νόημα....

Με δακρυσμένα από τον πόνο ματια (γίνομαι πολυ ποιητική μωρε) άνοιξα το κινητό μου και μπήκα στην κλειδωμένη σελίδα που είχε μπει ο Μαρκους....και άνοιξε.

Το φάντασμα γνωστό ως Έμιλυ:
Η Έμιλυ και η Άναμπελ ήταν τα πιο αγαπημένα αδέρφια. Όλοι οι γειτονες είχανε να πούνε καλά λόγια για αυτές. Όμως μια μέρα η Άναμπελ εξαφανίστηκε και οι γειτονες βλέπανε μόνο την Έμιλυ. Αναρωτιοντουσαν τι έπαθε η Άναμπελ. Οι γονείς τους τους είπαν πως πήγε εσώκλειστη σε ιδιωτικό σχολείο. Και το πίστεψαν.
Όμως την αλήθεια την ήξεραν λίγα άτομα. Η Έμιλυ, το πρωινό της ημέρας των Αγίων πάντων, μάλωσε με την Άναμπελ καθώς τρώγανε. Το αποτέλεσμα ήταν το μαχαίρι αντί να πασαλείψει το ψωμί με μερεντα πασάλειψε την Ανι με αίμα. Η Έμιλυ πάνω στον θυμό της την σκότωσε. Η Έμιλυ πάντα έτρεφε θυμό για την αδερφή της. Από τότε, η Έμιλυ κλείστηκε υπερβολικά στον εαυτό της και δυο χρόνια μετά, το πρωινό της ίδιας μέρας αυτοκτόνησε. Η Έμιλυ, ως φάντασμα πλέον προσπαθούσε να βοηθήσει τους άλλους να αποφύγουν αυτό το λάθος. Όμως ο θυμός που την κυρίευε, την έκανε στο τέλος να τους σκοτώνει και να τους καταστρέφει τις ζωές....

Συντάκτης: Έμιλυ

Ω θεε μου.....

Ξαφνικά έγινε σεισμός. Πολλα ρίχτερ. Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά με πονούσε τόσο πολυ το χερι μου που έπεσα πάλι κάτω. Σοβάδες πέφτανε στο κεφαλι μου. Προσπάθησα να χωθω κάτω από ένα θρανίο και τα κατάφερα. Ο προτζεκτορας έκανε ένα φοβερό μπαμ και έσκασε βγάζοντας καπνούς. Ο σεισμός σταμάτησε. Κατάφερα να σηκωθώ και εκείνη την στιγμή ο προτζέκτορας πήρε φωτιά!! Άρχισα να τρέχω κοπανοντας πάνω σε τοίχους από την βιασύνη μου και σκονταφτωντας παντού. Σε λίγα λεπτά είχε καταφέρει να πάρει το μισό κτήριο φωτιά. Οι σειρήνες ακούγονταν από παντού. Βγήκα έξω την τελευταία στιγμή και έπεσα πάνω σε έναν πυροσβέστη.

Πυ- Ήταν ενα αγόρι εδώ μεσα!! Γρήγορα φέρτε μάσκα οξυγόνου! Ο μικρός έχει εισπνεύσει πολυ καπνό!! Μικρέ με ακούς;

Δεν πρόλαβα να απαντήσω...λυποθυμησα...