The ghost-girl (completed)

𝓁𝑒𝓉 𝓂𝑒 𝒹𝒾𝑒 𝓈𝓁𝑜𝓌𝓁𝓎

Μα- Μάρκους κατέβα γρήγορα! Ο Μαρτινους είναι καλύτερα θα έρθει σπίτι!!!

Κατέβηκα κοπανώντας τα πόδια μου στις σκάλες.

Μα- Μάρκους τι επαθες;

Μ- Τι έπαθα;

Μα- Α όχι φαίνεσαι θυμωμένος.

Μ- Μπορεί και να είμαι! Προμπλεμ;

Μα- Μάρκους που ήσουν χτες;

Μ- Πού ήμουν;

Μα- Ελειπες. Ήρθα στο δωμάτιο σου και δεν ήσουν εκεί. Σε πήρα τηλέφωνο αλλά το είχες αφήσει στο δωμάτιο σου.

Γύρισα να φυγω.

Μα- Το ίδιο γίνεται εδώ και μια εβδομαδα! Μια εβδομαδα φεύγεις βραδιάτικα! Πού πας; Τι κάνεις; Τι έχεις πάθει;

Μια εβδομαδα....πότε πέρασε κιόλας; Ο λόγος της Άννας κοντεύει να τελειώσει και συντομα θα είμαι ελεύθερος.

Μα- Μάρκους μήπως θέλεις να μου μιλήσεις;

Μ- Όχι είμαι απολύτως καλά!

Μα- Μπορείς να μιλήσεις τότε σε κάποιον άλλο....έχει καλούς ψυχολόγους το νοσοκομείο! Και με αφορμή μπορούμε να δούμε τον Μαρτινους!

Μ- ΟΧΙ!

Μα- Τι παθαίνουν τα παιδιά μου....

Ανέβηκε πάνω και εγώ άνοιξα την πόρτα του σπιτιού και άρχισα να τρέχω στο χωριουδάκι. Ανέβηκα τον μεγάλο λόφο του χωριού. Σταμάτησα γιατί λαχάνιασα. Ανηφόρα τι να πει κανείς.

Όταν βρήκα καλά καλά την ανάσα μου συνέχισα να τρέχω παλι. Πέρασα τα σπίτια και πλέον το τοπίο έγινε μοναχικό σαν δάσος αλλά όχι ακριβώς δάσος γιατί κάπου κάπου έβρισκες κάτι σπιτάκια παππούδων που θέλουν να ζήσουν ήρεμα τα τελευταία τους χρόνια.

Χώθηκα μέσα στα χώματα. Ήταν ακόμα βρεγμένα από την χτεσινή βροχή. Δεν θυμάμαι τι έκανα χτες. Ούτε ολόκληρη την εβδομαδα.

Κάπου κάπου όμως μου έρχεται στο μυαλό μου ένας σκύλος. Στο χερι μου μάλιστα έχω μια δαγκωνιά. Μήπως αυτά έχουν σχέση;

Έχω δέσει το χέρι μου και έβαλα μάλλινο πουλόβερ ώστε να μην το δει η μαμα. Όμως έχει γίνει πράσινο....

Μ-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΒΟΗΘΕΙΑΑ!!

Ο λόφος έγινε απότομα κατηφόρα και άρχισα να κατρακυλάω στην πίσω μεριά του χωριού που δεν μένει σχεδόν κανείς. Έπεσα στα χόρτα και ο αστράγαλος μου άρχισε να πονάει. Τέλεια και κουλος και κουτσός.

Ξάπλωσα στο γρασίδι μιας και δεν μπορούσα να σηκωθώ. Δεν ξέρω πόση ώρα έμεινα εκεί. Όταν άνοιξα τα ματια μου ο ήλιος ήταν είδη έτοιμος να δύσει.

Τότε κοίταξα το τοπίο γύρω μου. Βρισκόμουν σε ένα νεκροταφείο με μια μικρή εκκλησια στην άκρη. Σύρθηκα προς τα μέσα και κατάφερα να σηκωθώ ακουμπώντας σε έναν τάφο. Εκατσα πάνω στην παγωμένη πέτρα. Κάποιος θα με βρει που θα μου παει!

Αλλά....

Δεν θα μπορέσω να πάω σήμερα στο σπίτι....

Ωχ!

Θυμηθηκα!

Κάθε βράδυ αυτή η φίλη της Άννας.....μου ζητάει να κάνω ανεπίτρεπτα πράγματα....

Να της φέρω διάφορους ανθρώπους....

Ήθελε να εκδικηθεί τους συμμαθητές της γιατί της έκαναν μπουλινγκ...

Και η Άννα της υποσχέθηκε ότι θα την βοηθησει αλλά ποτε δεν τα καταφερε....

Σήμερα θα ήταν η τελευταία μέρα! Για αυτό έγινε καλά ο Μαρτινους.....

Σήμερα έχει γενέθλια το αγαπημένο μου τραγουδι των Μ&Μ!!! Χρόνια πολλα without you!!!