The ghost-girl (completed)

𝓉𝒽𝑒 𝒹𝒶𝓇𝓀 𝓈𝒽𝒶𝒹𝑜𝓌

Το πρωί ξύπνησα στις εφτά από μια δυνατή κλωτσιά που μου έδωσε ο Μάρκους και έπεσα από το κρεβάτι. Ο Μάρκους πετάχτηκε από τον ήχο και έπεσε πάνω μου.

Τ- ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ!

Μ- Τι κανείς εσύ εδώ;

Τ- Πρώτων σήκω από πάνω μου υπναρά!

Σηκώθηκε ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ (λέμε τώρα) ΚΙΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ!!!!!

Μ- Λεγε ΤΩΡΑ!!

Καθίσαμε στο κρεβατι του και άρχισα να του λέω για χτες. Δεν του είπα σε ποιον νομίζω πως ανήκουν τα ματια. Θα με περάσει για τρελο.

Μ- Έχεις παραισθήσεις....

Τ- Δεν ξανά κοιμάμαι εκεί μέσα! Σήμερα και παλι μαζί σου.

Μ- Καλά αλλά δεν χωράμε στο κρεβάτι μου.

Τ- Θα πάρω τον υπνόσακο. Θα κάνω οτιδήποτε αρκεί να μην ξανά μείνω μόνος βραδιάτικα εκεί μεσα!

Μ- Καλά....

Δεν ξέρω κατά ποσο με πιστεύει. Δεν θέλει να με πιστεψει. Γιατί αυτό πάντα βγαίνει σε κακό.

Πήγα κοντά στο παράθυρο. Η μέρα ήταν απαίσια. Έβρεχε και φυσούσε. Έτσι λοιπόν περάσαμε βαρετά με Netflix.

Μ- Μαρτίνους εγώ θα πάω για ύπνο νωρίς.

Τ- Πώς το επαθες εσυ αυτό;

Μ- Με ξύπνησες στις ΕΦΤΑ!

Τ- Εσυ με κλώτσισες!

Μ- Το λέω γιατί άμα θες να κοιμηθείς μαζί μου πρέπει ΤΩΡΑ!

Τ- Είναι ΕΝΝΙΑ! Ούτε η Έμμα δεν κοιμαται τέτοια ώρα!

Ε- Τι έκανα εγώ;

Τ- Συνέχισε εσυ να κανείς ντουέτα στο Τικ Τοκ και μην πετάγεσαι. Πάω να πάρω τον υπνόσακο από το δωμάτιο μου ΚΑΙ θα έρθεις και εσύ!

Τέλος πάντων πήγαμε και πήραμε τον υπνόσακο. Ο Μάρκους πήγε να τον ετοιμάσει και εγώ έτρεξα να προλάβω πρώτος το μπάνιο.

Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Θυμήθηκα την Αρετή. Πήγε στην γιαγιά της που είναι άρρωστη και κόλλησε όποτε τώρα δεν μπορούμε να βρεθούμε. Κρίμα. Ήμαστε πλέον κάτι παραπάνω από φίλοι.

Μ- Ε Μαρτίνους το ενοίκιασες το δωμάτιο ή όχι ακόμα;

Βάραγε την πόρτα σαν τρελος. Του την άνοιξα και πήγα στο δωμάτιο του. Οι εκατοντάδες αφίσες Μάντσεστερ Γιουναιτεντ με τυφλώνουν. Πολυ κοκκινο ρε φίλε.

Επιτέλους ήρθε και ο Μάρκους και κλείσαμε το φως. Είναι λίγο τρομακτικο να κοιμάσαι σε υπνόσακο. Βλέπεις το απέραντο μαύρο κάτω από το κρεβατι του Μάρκους......

Σύντομα ο Μάρκους κοιμήθηκε. Πώς το κατάλαβα; Συνήθως μέχρι να κοιμηθεί στριφογυρνάει. Άμα σταματήσει, σημαίνει πως κοιμήθηκε. Άρα είμαι μόνος πλέον....

Η ώρα πήγε δωδεκα χωρίς να το καταλάβω. Δεν μπορώ να κοιμηθώ.

Σηκώθηκα και πήγα στο παράθυρο. Κοίταξα το σκοτεινό και βροχερό Τρόφορς....μια μαύρη φιγούρα στον δρόμο....ένα κοριτσι....

Περπατούσε αργά και σταθερά προς το σπίτι μου. Ξαφνικά με κοίταξε. Τα ιδια μάτια.....

Τ- Μάρκους....

Ήθελα να το φωνάξω αλλά δεν μπορεσα. Το μόνο που βγήκε από το στομα μου ήταν ένας ψυθιρος και αυτός ο καπνός που βγαίνει όταν κανει κρύο. Και όντως κρύωνα και μάλιστα πολύ. Προσπάθησα να φυγω από το παράθυρο και να πάω στο καλοριφέρ στην άλλη άκρη του δωματίου και να φυγω από αυτή την φρικιαστική εικόνα....δεν μπορούσα να κουνηθώ.....

Η φιγούρα όλο και πλησίαζε και εγώ είχα κολλήσει ανήμπορος στο παράθυρο. Ένιωθα λες και θα πεθάνω από το κρύο....λες και ήταν χειμώνας με -30 όπως τέσσερα χρόνια πριν και βγήκα με κοντομάνικο.

Έκλαιγα πλέον. Τα χέρια μου πονούσαν. Τα είχα ακουμπήσει πάνω στο περβάζι που ήταν πλέον σαν καταψυκτης.

Η φιγούρα σταμάτησε να με κοιτάει και συνέχισε να πλησιάζει το σπίτι μου.

Το απότομο και δυνατό ροχαλητό του Μάρκους με επανέφερε στην πραγματικότητα. Ένιωσα ελεύθερος. Κατάφερα να κουνηθώ και έπεσα στο πάτωμα. Σηκώθηκα αμέσως και κοίταξα έξω. Η φιγούρα είχε εξαφανιστεί.

Μ- Μαρτίνους είσαι καλά;

Είχε ξυπνήσει και καθόταν στο κρεβάτι του.

Τ- Ν-Ν-Ν-Ναι....

Τα δόντια μου χτυπούσαν μεταξύ τους. Είχα κυριολεκτικά παγώσει. Ο Μάρκους με είδε που έκλαιγα και ήταν φανερά ανυσηχος. Σηκωθηκε και ήρθε κοντά μου. Ξαφνικά έσβησαν όλα....