The ghost-girl (completed)

𝒶 𝓀𝓃𝑜𝓌𝓃 𝓋𝑜𝒾𝒸𝑒

Όταν άνοιξα τα μάτια μου ήμουν στο αμάξι δίπλα από τον Μάρκους και την Έμμα.

Μ- Τίνους όλα καλά πάμε στο νοσοκομείο.

Τ- Όχι....

Μ- Δεν γίνεται αλλιώς μπρο. Σου υπόσχομαι θα είμαι μαζί σου. Δεν θα σε αφήσω μόνο. Πήρα τηλέφωνο και την Αρετή. Θα έρθει. Είναι καλύτερα.

Με αγγάλιασε. Κρύωνα λιγότερο.

Κοίταξα από το παράθυρο. Ήταν ακόμη ψιλό σκοτεινά έξω. Ακόμα έξι είναι.

Και μεσα στις φιγούρες των δέντρων που περνούσαν προς τα πισω καθώς το αμάξι κινούταν....την ξαναείδα. Αμέσως επιασα το χερι του Μάρκους. Αυτός κοίταξε έξω.

Μ- Δεν....

Καταλαβα. Παλι δεν βλέπει. Η φιγούρα της εξαφανίστηκε.

Και τότε φτάσαμε.

Μπ- Μαρτίνους μπορείς να περπατήσεις;

Μ- Άρρωστος είναι όχι ανάπηρος!!

Όταν μπήκαμε στο νοσοκομείο, με πήγανε σε ένα δωμάτιο και μετά από λίγο ήρθε ο γιατρός. Δεν κατέληξε πουθενα. Είπε πως δεν έχει ξαναδεί τέτοια ασθένεια. Θα ελεγα τώρα κάτι για τα φαντάσματα αλλά ας γινω για λίγο άνθρωπος του θεού.

Ο Μάρκους και η Έμμα βαρέθηκαν νωρίς. Η Έμμα τελειωσε την μπαταρία της και βγήκε έξω. Ο Μάρκους έψαξε στην τσέπη του για κάτι και βγήκε και αυτός τρέχοντας στον διαδρομο. Τότε άρχισαν να φωνάζουν.

Μ- ΕΜΜΑ ΗΛΙΘΙΑ ΦΕΡΕ ΤΩΡΑ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ!!

Ε- ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΕΙΛΩ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ!!

Μ- ΠΑΡΕ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ!!

Ε- ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ!!

Ο οποίος μπαμπάς έγινε κατακόκκινος από θυμό. Άνοιξε την πόρτα, τους έπιασε και τους δυο από το μαλλι και τους έφερε μεσα.

Μπ- Ειστε στα καλά σας; Σε νοσοκομείο βρίσκεστε και τσακώνεστε σαν μωρά;! Μαρκους δεν το περίμενα αυτό από εσένα! Ούτε από εσένα Έμμα όποτε μην χαμογελάς! Δηλαδή που ακούστηκε ο διάσημος Μάρκους Γκιουναρσεν να τσακώνεται με την διασημη Εμμα Γκιουναρσεν σε διαδρομο νοσοκομείου!!

Κάτσανε και οι δυο μουτρωμένοι.

Μα- Μαρτινους μου εμείς θα πρέπει να φύγουμε. Αρχίζει να νυχτώνει.

Ούτε καν που πρόσεξα ποσο γρήγορα πέρασε η ώρα. Δεν με αφήνει η μαμα να σηκωθώ από το κρεβατι.

Τ- Θα μεινω μόνος;

Μπ- Θα κάτσει ο Μάρκους. Εμείς δεν γίνεται, πρέπει να πάμε την Έμμα σχολείο και έχουμε και δουλειά. Θα έρθει η μαμα αύριο το πρωί.

Συντομα φύγανε και μείναμε μόνοι με τον μπρο.

Μ- Και τώρα λεγε. Ποια είναι;

Τ- Δεν είμαι σίγουρος.

Ο Μάρκους έκατσε δίπλα μου στο κρεβατι.

Μ- Με ποια μοιάζει τουλάχιστον;

Δεν μπορεσα να απαντήσω για κάποιο λόγο. Βασικά δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Ένιωθα λες και πνιγόμουν. Το τελευταίο πραγμα που άκουσα ήταν μια φωνή που έλεγε: θα πληρώσεις για κάτι που δεν φταις.....

Γνώριμη φωνή...