The ghost-girl (completed)

𝓈𝒾𝒸𝓀 𝒷𝑜𝓎

Άνοιξα τα ματια μου. Ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβατι του Μάρκους. Κοίταξα έξω. Ήταν ακόμη νύχτα.

Μ- Τινους είσαι καλά;

Ακόμα κρύωνα.

Ο Μάρκους που τόση ώρα ήταν όρθιος, γονάτισε δίπλα μου και έβαλε το χερι του στο μέτωπο μου.

Μ- Είσαι πολυ άρρωστος. Τι έγινε πριν λίγο;

Τ- Ει-Ει-είδα κα-κάποιον στον δρόμο.

Μ- Ποιον;

Τ- Δε-δεν ξέρω. Ήταν κοριτσι. Με-με κοίταξε και άρχισα να κρυώνω. Δε-δεν μπο-μπορούσα να κουνηθώ.

Μ- Κρυώνεις.

Τ- Πο-πολύ.

Ο Μάρκους σηκωθηκε και πήγε στο παράθυρο. Κοίταζε έξω για περίπου ένα λεπτό και μετά επέστρεψε σε μένα.

Μ- Δεν είναι κανείς. Η βροχή σταμάτησε. Θες να ξυπνήσω την μαμά;

Τ- Ο-όχι.

Δεν είπε κάτι. Μόνο κούνησε το κεφαλι του. Άνοιξε την ντουλάπα του και έβγαλε μια χοντρή φλοκάτη κουβέρτα.

Μ- Τουλάχιστον να είσαι πιο ζεστός γιατί εγώ από φάρμακα δεν ξέρω. Θυμασαι παλιά που μου είπε η μαμα να της αγοράσω το ντεπόν και της αγόρασα ένα για κάπνισμα;

Ήταν αστείο αλλά δεν γέλασα.

Μ- Δεν είσαι καθόλου καλά.

Με σκέπασε με την φλοκάτη και ξάπλωσε στον υπνόσακο.

Δεν με έπαιρνε ο ύπνος με τίποτα. Κοίταξα το ρολοι πάνω στο γραφείο του Μάρκους. Τέσσερις. Κάτσε....

Όταν πήγα στο παραθυρο ήταν δωδεκα....όταν έπεσα....ωχ το τελευταίο πραγμα που θυμάμαι ήταν η ώρα. ΜΙΑ. Κάτσε....ήμουνα μια ώρα στο παράθυρο; Πάγωσε και η ώρα μαζί με μένα;!

Κάτω από τα παπλώματα και τις φλοκατοκουβερτες έτριψα τα χέρια μου. Ακόμα ήταν παγωμένα.

Η ώρα ήταν πέντε. Εγώ έτρεμα από το κρύο.

Τ- Μάρκους....

Κοιμόταν...

Τ- Μαρκους.

Προσπάθησα να μιλήσω πιο δυνατά αλλά παλι ψυθιρος βγήκε. Το κρεβατι έτριξε καθώς προσπαθούσα να τον κλωτσήσω.

Ο Μάρκους ούρλιαξε επειδή τον κοπάνησα στην κοιλιά.

Τον άκουσαν οι γονείς και η πόρτα άνοιξε. Εμμα-μπαμπάς-μαμα όλοι παρέα.

Μα- Τι έγινε;

Μ- Τίποτα κοιμηθειτεεεεεε!!!

Ακόμα βόγκαγε από τον πόνο. Εγώ όμως έτρεμα ολόκληρος.

Μα- Μαρτινους τι επαθες!

Με κοίταξε και ο μπαμπάς.

Τ- Τ-Τι;;

Μπ- Τα χείλη σου είναι μπλε και είσαι χλωμός. Μαρκους τι έγινε;

Μ- Είναι άρρωστος. Και κρυώνει.

Μπ- Μαρτινους έχουμε εικοσι βαθμός εδώ μεσα!

Η μαμα με αγγάλιασε και έπιασε το μέτωπο μου. Στο μεταξύ ο Μάρκους συνέχιζε να χτυπιέται ακόμη στο πάτωμα.

Μ- Ανάθεμα σε Μαρτίνους!

Ένιωσα να χάνω επαφή με το περιβάλλον.....

Άνοιξα τα μάτια μου. Ήμουν ακόμη στην αγγαλια της μαμάς.

Μα- Εμμα φέρε το θερμόμετρο.

Η Έμμα δεν κουνήθηκε.

Μπ- Έμμα τώρα.

Η Έμμα έτρεξε κάτω.

Η μαμά με σκέπασε με την φλοκάτη και με φίλησε στο μέτωπο.

Μπ- Μαρκους έπρεπε να μας φωνάξεις αφού κατάλαβες πως δεν είναι καλά.

Μ- Είπε πως δεν ήθελε.

Δεν ήταν αυτός ο λόγος. Το είχε καταλαβει. Δεν θέλω να μαθουν οι γονείς για αυτο που ειδα. Έτσι ηθελα να το αποφύγω. Αν και περίμενα να νιωθω καλύτερα....

Η Έμμα έφερε το θερμόμετρο.....

40 μισό....

Ο Μάρκους έμεινε με ανοιχτό στομα. Ποτε δεν είχα τόσο πολυ πυρετό ξανά....και ξανά έχασα επαφή...