The ghost-girl (completed)

𝒽𝑜𝓊𝓈𝑒 𝑜𝒻 𝒹𝑒𝓂𝑜𝓃𝓈

Έφτασα στο σπίτι. Ο δρόμος ήταν έρημος και το σπίτι μαύρο. Τα παράθυρα σπασμένα. Φουλ στοιχειωμένο. Χτύπησα την πόρτα. Μου άνοιξε μια κοπελα. Δεν έμοιαζε για φάντασμα. Είχε μακριά καστανόξανθα μαλλιά και γκρι ματια. Ήταν γύρω στα δεκαεννιά και φορούσε σκούρο μεικαπ. Τα ματια της κοκκινησαν μόλις με είδε.

-Ποιος είσαι;

-Με στέλνει η Άννα για ένα γραμμα.

- Πέρνα.

Την ακολούθησα μεσα στο σπίτι. Περπατήσαμε σε ένα μακρύ διαδρομο. Όταν περάσαμε από μια ανοιχτή πόρτα, ειδα ένα σκοτεινό δωμάτιο με κεφάλια στον τοίχο. Το μοναδικό φως του δωματίου είχε χρωμα κοκκινο και τα πρόσωπα φαινόντουσαν τρομακτικά. Η κοπελα με είδε πως τα κοίταζα και έκλεισε την πόρτα. Συνεχίσαμε να προχωράμε και μπήκαμε στο σαλόνι. Εκεί ήταν άλλη μια κοπέλα που ήταν σίγουρα άνθρωπος. Ήταν ξανθιά και τα ματια της καταπράσινα. Κρατούσε ένα ματωμένο μαχαίρι και ξάπλωνε στον καναπέ αγγαλια με ένα τεράστιο ροντβαιλερ.

- Δώσε μου το γράμμα.

Της το έδωσα. Το διάβαζε πολύ αργά. Η ξανθιά κοπελα με κοιτούσε και με το ζόρι κρατούσε το σκυλί μην μου ορμήξει. Τότε η ξανθιά μου μίλησε.

-Ο Ντιάμπλο δεν σε συμπαθεί. Του βρόμας άνθρωπος.

Το παίρνω πισω από που είπα. Τότε ειδα τα μάτια του σκυλιού που ήταν κόκκινα.

Μ- Έχει κάποιο πρόβλημα το σκυλι;

- Ναι. Είναι δαιμονισμένο.

Μ- Γιατί το λες τόσο απλά; Λες και είναι κάτι απλό;;

-Γιατί οποίος μπαινει σε αυτό το σπίτι δεν βγαίνει ολόκληρος......

Συνεχίζεται.....