The ghost-girl (completed)

Part 5 😈

Λίγο αργότερα έξω από το σπίτι της

Μ- Θα ανοίξεις....;

Άνοιξε την πόρτα και μπήκαμε μέσα. Ένας απέραντος διάδρομος στρωμένος με ένα κόκκινο-χρυσό χαλί και χρυσούς πολυελαίους από την εποχή που γεννήθηκε η γιαγιά μου. Λίγο προϊστορικό το σπιτάκι.

Μ- Εκείνη η γιαγιούλα που είναι;

Εμ- Ξέρω γω. Μάλλον στο δωμάτιο της. Ελάτε!!!

Ανεβήκαμε τις σκάλες και πήγαμε σε ένα δωμάτιο του δεύτερου ορόφου. Μπήκαμε μέσα λοιπόν.

Εμ- Βουαλά!!

Μ- Μιλάνε γαλλικά τα φαντάσματα;

Εμ- Ε τώρα παρεξηγήθηκα....

Τ- Καλά καλά άνοιξε το φως....

Μπήκε μέσα να το ανοίξει και εγώ έσκυψα και ψυθίρισα στον Μάρκους...

Τ- Μην λες τίποτα μέχρι να σιγουρευτούμε....

Μ- Οκ.....

Εμ- Πώς σας φαίνεται

Μ- Super creepy.

Η μεγάλη αλήθεια. Τα περισσότερα πράγματα ήταν σκονισμένα και τα έπιπλα μαύρα. Είχε μόνο ένα κρεβάτι, ένα γραφείο, μια ντουλάπα και μια βιβλιοθήκη.

Τ- Ωραίο.

Μ- Πέθανε κανείς και είναι όλα μαύρα;

Εμ- Η γάτα της αδερφής μου.

Τ- Μα εσένα δεν σου αρέσουν οι γάτες.

Εμ- Το ξέρω. Εγώ την σκότωσα.

Μ- Μάιστα......

Ο βλάχος ο αδερφός μου.

Εμ- Έριξα την γλάστρα πάνω την πρόπερσι. Ελάτε να γνωρίσετε την Άνι.

Άνοιξε την δίπλα πόρτα και είδαμε μέσα σε ένα παρόμοιο δωμάτιο ένα λίγο μεγαλύτερο κοριτσάκι να παίζει με ένα κουκλόσπιτο. Το λίγο μεγαλύτερο τώρα κάντε το είκοσι. Και δίπλα είχε και μια σατανική κούκλα...

Ο Μάρκους μου έσφιξε το χέρι. Ναι το ξέρω. Η κούκλα είναι ολόιδια με της κούκλα της ταινίας: Η Άναμπελ.....

Εμ- Ε Άνι κοίτα τους νέους μου φίλους!!!

Η Άναμπελ κοίταξε πρώτα εμένα και μετά τον Μάρκους ο οποίος έσφιξε περισσότερο το χέρι μου και κόντεψα να ουρλιάξω.

Αν- Γεια σας παιδιά εγώ είμαι η Άναμπελ εσεις;

Τ- Εγώ είναι ο Μαρτινους.......

Κατάλαβα πως ο Μάρκους δεν είχε σκοπό να μιλήσει.

Τ-......και αυτός είναι ο Μάρκους. Πόσο χρόνων είσαι;