The ghost-girl (completed)

Part 21 👿

Α- Μαρτίνους νομίζω πως ο Μήτσος είναι έγκυος. Πρέπει να σταματήσουμε.

Τ- Ποιος είναι ο Μήτσος; Το αγόρι σου;

Α- Όχι ρε βλάκα το άλογο;

Τ- Λοιπόν το καλό που της θέλω της Μήτσαινας είναι να μας πάει στον αδερφό μου.

Α- Ε όχι και Μήτσαινα! Δημητρούλα την λένε. Και φτάσαμε.

Και όντως φτάσαμε.

Α- Λοιπόν πανέξυπνε δείξε μας που είναι ο Μάρκους.

Κοίταξα γύρω μου για να προσανατολιστω. Κλώτσισα το άλογο και άρχισα να τρέχω με την Αρετή. Και...φτάσαμε στο μικρό σπιτάκι.

Κατέβηκα από το άλογο και προσπάθησα να ανοίξω την πόρτα. Είχε κολλήσει.

Α- Μήπως καλό θα ήταν να χτυπούσες;

Σιγα μην χτυπήσω! Πήρα φόρα και έπεσα πάνω στην πόρτα. Η πόρτα ήταν παλιά και έσπασε. Η καλύβα ήταν άδεια....εκτός από.....

Τ- Μάρκους.....

Ήταν ξαπλωμένος στο πάτωμα. Έπεσα πάνω του....δεν ανέπνεε....

Τ- Όχι...όχι...Μάρκους....

Η Αρετή έκατσε δίπλα μου.

Α- Αργήσαμε....

Άκουσα θόρυβο από την πόρτα. Η Έμιλυ με την ανθρώπινη μορφή....σηκώθηκα και επιασα το μαχαίρι που είχα ξεχάσει ότι έχω από τσέπη μου.

Ε- Σκότωσε με Μαρτίνους. Έλα. Δεν σε εμποδίζει κάτι.

Τ- Δεν...δεν μπορώ....

Ε- Φοβιτσιάρη!

Τ- Δεν είναι το σωστό! Επειδή είσαι εσυ δολοφόνος, δεν θα γίνω και εγώ!

Ε- Σκότωσε με και το πνεύμα μου θα ελευθερωθεί μια για πάντα!

Τ- Αυτό είπες και την άλλη φορά!

Ε- Τώρα είναι εγγυημένο.

Τ- Τι θα γίνει με τον Μάρκους όμως; Θα τον αφήσεις επιτέλους ήσυχο;

Ε- Ναι!

Όρμησα πάνω της αλλά πάνω που πήγα να την καρφώνω, έφυγε από την θέση της και μου άρπαξε το μαχαίρι.

Α- Μαρτίνους!!!

Δεν πρόλαβα να φύγω και με κάρφωσε στο χέρι. Ένιωσα τον κόσμο γύρω μου να γυρίζει....

Α- ΑΘΛΙΑ ΓΑΡΔΟΥΜΠΑ!!!

Η Αρετή άρπαξε το μαχαίρι από το χέρι της Έμιλυ και της το κάρφωσε στην καρδιά.

Α- Πες μου πως θα γίνει καλά ο Μάρκους!

Ε- Πρέπει...πρέπει.....

Η Έμιλυ σταμάτησε να μιλάει και έπεσε κάτω. Την στιγμή που έπεσε, ο Μάρκους από την άλλη από την άλλη άκρη έβηξε. Κατάφερα να σηκωθώ και πήγα στον Μάρκους.

Τ- Μάρκους! Μάρκους με ακούς;;

Μ- Ναι...Μαρτίνους...;

Άνοιξε τα μάτια του. Επιτέλους όλα τελειώσανε. Τον αγγάλιασα.

Μ- Ναι....ναι και γω σε αγαπάω.

Μετά γύρισα στην Αρετή.

Τ- Αρετή ευ....

Προτού προλάβω να τελειώσω, με αγγάλιασε από τον λαιμό και με φίλησε.

Α- Μαρτίνους σε αγαπώ.

Τ- Και εγώ.

Ξαναφιληθήκαμε.

Μ- Λοιπόν πιτσουνάκια μου έχετε κανα κινητό ή όχι;

Α- Όχι;!

Μ- Α όντως έχω εγώ. Παίρνω την μαμά.....έλα μαμά! Ναι ο Μάρκους είμαι! Στο Τρόμσο! Έρχεστε; Ναι....ναι...όχι.....λοιπόν εγώ πεθανα και αναστήθηκα, τον Μαρτίνους τον κάρφωσε ένα μαχαίρι και τα έφτιαξε με την Αρετή. Ότι κατάλαβες τώρα! Θες και γεωγραφικές συντεταγμένες του που βρισκόμαστε; Λοιπόν στο Τρόμσο, δεκαπέντε μοίρες βόρεια και σαράντα ανατολικά από τον Ισημερινό!

Στο μεταξύ τα έλεγε τόσο κωμικά, που κλαίγαμε από τα γέλια.

Μ-....ΝΑΙ ΣΟΥ ΛΕΩ!! Αμάν βρε μαμα τίποτα δεν καταλαβαίνεις! Αντίο! Τα λέμε! Γεια....ΓΕΙΑ!

Τ- Τι φαση περνάς με την ζωή σου;

Μ- Δεν φταιώ εγώ που η μαμα δεν πιστεύει στα φαντάσματα!

Α- Έχει εσάς παιδιά και δεν πιστεύει; ΘΑΥΜΑ!

Τ- Ειδες;😏😏