Lover |M.G

Rozdział 26

Trochę się ogarnęłam i miałam wychodzić z toalety, ale przede mną pojawił się Martinus, więc postanowiłam udać, że wsztstko jest dobrze.

-Idziemy do domu skarbie?- spytał chłopak i mnie przytulił. Ja tylko mruknąłem na tak.

Po drodze zgarnemiśmy Marcusa i poszliśmy w stronę naszej ulicy. Droga nam minęła szybko, choć cały czas myślałam o ciąży. Byłam uśmiechnięta tak, aby nie martwić bliźniaków. W sumie to czuję się już lepiej, to dobry znak.

W domu Gunnarsenów Mac poszedł do swojego pokoju, a ja zostałam że swoim chłopakiem na dole w kuchni. Rozmawialiśmy chwilę na różne tematy, poczym blondyn złapał mnie za biodra i zaczęliśmy się całować.

(Uwaga... zaczyna się psychiczna scena.)

Oddawałam każdy pocałunek, choć w pewnym momencie miałam ochotę wybuchnąć śmiechem, ale się powstrzymał. Za oknem jakiś debil puścił hymn ZSRR, co moim zdaniem było chore.

-O kurwa!- usłyszałam głos brata stojącego w drzwiach, który puszczał tę pięśń...

Przestaliśmy się całować, jednak nadal tkwiliśmy w uścisku. Zszokowani patrzyliśmy w stronę mojego brata. Z tego co mi się wydawało był bardzo zły na Martinusa.

Tayler podszedł do blondyna i zaczął do szarpać i wyzywać. Bałam się, że zrobi mu krzywdę, dlatego postanowiłam to przerwać.

-Tayler skończ! Jesteśmy razem i kocham Martinusa, więc go zostaw.- blondyn się bronił, ale był jeszcze zmęczony, ponieważ dopiero co wyszedł za szpitala.

Nic do mojego brata nie docierało, nawet Marcus zszedł i próbował ich rozdzielić, więc wzięłam miskę i nalałam do niej lodowatej wody. Po chwili cała zawartość miski znalazła się na brunecie. On tylko odskoczył i wściekły opuścił zmieszkanie.

Za nim wybiegł Martinus, który chciał mi to wytłumacz, więc ja zostałam sama z Marcusem. Chwilę siedzieliśmy w ciszy, aż w końcu chłopak się odezwał.

-No i co z tym testem?-wzięłam wdech  i na chwilę zamknęłam oczy.

-Jestem w ciąży.- rozopłakała się, Marcus miał już coś powiedzieć, ale w drzwiach ujrzeliśmu zszokowanego. Martinusa

-Co?-podeszłam do młodszego bliźniaka, nawet nie wiem, co chciałam zrobić.

-Przecież się zabezpieczaliśmy.- zaczęłam jeszcze bardziej płakać i postanowiłam wybiec, jednak zostało mi to uniemożliwione.

Blondyn mocno mnie przytulił i pocałował. Poszliśmy do jego pokoju i opowiedziałam mu o wszystkim. Bałam się, że mnie zostawi i nie będzie chciał znać, ale myliła się, bo było wręcz przeciwnie.

-Wiesz, że musisz iść do lekarza?-pokiwałam lekko głową, ale byłam już dużo spokojniejsza niż wcześniej.

-Mógłbyś iść ze mną do mojej mamy? Nie wiem jak mam jej o tym powiedzieć.- wtuliłam się mocniej w Martinusa i pocałowałem go.

-Jasne skarbie, nie zostawię cię samej z tym.- ułożyło mi, to słowa naprawdę dużo dla mnie znaczą.

Wyjęłam test ciążowy z torebki i zaczęłam się na niego patrzeć. Nie wiedziałam jak mam się zabrać  za tą rozmowę, więc postanowiłam o tym jeszcze nie myśleć. Do powrotu rodzicielki, mamy tylko pół godziny, więc postanowiliśmy się powoli zbierać.

Usiedliśmy w salonie i  czekaliśmy na moją rodzicielkę, moja głowa była oparta o ramię Martinusa, a moje oczy wpatrzone w test. Minuty ciągły się niewyobrażalnie, a ja coraz bardziej się stresowałam...

~~~~~~~~~