The Legend of Azure Lake (စိမ့္စမ္းျပာေရအိုင္မွ အလြမ္းဒ႑ာရီ)

အပိုင္း-၉

စိမ့္စမ္းျပာအုိင္မွ အလြမ္းဒ႑ာရီ (အပုိင္း-၉)

@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ဆစ္က်ီ ေျပာလုိက္တာကိုရယ္ေမာမိေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သက္ေတာင့္သက္သာ မဟုတ္ပဲ၊

@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ပန္းၾကည့္ပြဲ၊

ေကာင္းကင္ျပည္တြင္ ႏွစ္တစ္ေသာင္းမွာမွ တစ္ရက္တည္း တစ္ခ်ိန္တည္းမွာမွ တစ္ၾကိမ္သာ ပြင့္ေသာ ပန္းခင္းကို ရႈစားေသာ ပြဲတစ္ခု ရွိသည္။ ထိုပြဲသို႔ တက္ေရာက္ရန္ နတ္ဘုရားေတြ အကုန္လံုးသို႔ ဖိတ္စာ ေဝသည္မို႔ ထိုပြဲသို႔ နတ္ဘုရားမ်ား တက္ေရာက္ရမည္။

'ဒီေလာက္ ရႈပ္ေထြးတဲ့ပြဲကို ငါသြားမယ္လို႔ သူတို႔ ဘယ္လိုမ်ား ေတြးထားၾကတာလဲ မသြားဘူး'

'ဒီပြဲက နတ္ျပည္မွာ ဒီေလာက္ လြယ္လြယ္နဲ႔ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး ညီမေလး မင္းကို ဖိတ္တယ္ ဆိုတာကလည္း မင္းက နတ္ဘုရားတစ္ပါးမို႔ ေလးစားလို႔ ဖိတ္တာေလ မင္း မစဥ္းစားပဲ မျငင္းသင့္ဘူး'

နတ္ျပည္ကိုလား၊ ဆရာ႔ဆီ မဟုတ္ပဲနဲ႔ သြားစရာလား၊ ေဒၚေလးလို႔ အေခၚခံရတာ ဘယ္ေလာက္ စိတ္တိုဖို႔ေကာင္းလဲ ဘယ္သူသိမလဲ၊

'ထားလိုက္ေတာ့ သြားဖို႔ မသြားဖို႔က မေျပာတတ္ေသးဘူး ေလာေလာဆယ္ စိမ့္စမ္းျပာအိုင္မွာ ေနရတာ ပ်င္းလို႔ ေသလိမ့္မယ္ အစ္ကိုၾကီးဆီ သြားလည္အံုးမယ္'

'မင္း မင္း ရင္းေအာ္!! ဒီေကာင္မေလးကေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားတာ ဘာမွ မရွိဘူး'

@@@@@@@@@@@@@@

ဒ႑ာရီေရကန္၊ ေရကန္ေဘးတြင္ က်ိဳးဖန္႔သုန္က ထိုင္လ်က္ ရႈစားေနျပီး ေရေပၚတြင္ ေရစက္ေလးေတြကို စည္းခ်က္က်ေအာင္ ေဖ်ာက္ေအာ္က တီးခတ္ေန၏။ သာယာေသာ ေတးဂီတသံက အနီးတစ္ဝိုက္တြင္ ပ်ံ႕လြင့္ေနျပီး ထိုအေျခေနကို မရႈ႕စိမ့္ႏုိင္သူ ပင္းပင္းက ေရွ႕သို႔ တိုးလိုက္ျပီး

'သခင္ၾကီး!!'

ဒီအသံကို ၾကားလုိက္တာနဲ႔ က်ိဳးဖန္႔သုန္ ထိုင္ေနရာမွ ထရပ္လုိက္ျပီးသား ျဖစ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ဒီလို ျပသနာေတြကို ရွင္းရန္အတြက္ ၾကိဳတင္ေတြးမိထားျခင္း မရွိ၍ ထသာ ထရပ္လုိက္ရေသာ္လည္း ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနဆဲ၊ ပင္းပင္းက လည္သည္။ အေျခေနကို တစ္ခုခ်င္း တြက္ဆလုိက္ျပီးလွ်င္