The Legend of Azure Lake (စိမ့္စမ္းျပာေရအိုင္မွ အလြမ္းဒ႑ာရီ)

အပိုင္း-၆၀

စိမ့္စမ္းျပာေရအိုင္မွ အလြမ္းဒ႑ာရီ (အပုိင္း-၆၀)

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

'အခုခ်ိန္မွာ.. ငါ.. ေရထဲမွာ ေသသြားခ်င္တယ္.. ငါ့ေၾကာင့္မို႔ ဆရာ ေသရတယ္ ဆုိတာကို ငါ.. အသက္ရွင္ျပီး ခံစားေနရမယ့္ အစား ငါေသသြားခ်င္တယ္'

သူမက ႏႈတ္ခမ္းေတြကို တင္းတင္းေစ့ျပီး ခပ္တိုးတိုး ဆိုလိုက္ေသာ္လည္း ထိုအသံေလးက သူ႔ကို နင့္သီးရင္နာျခင္းအား ျဖစ္ေနခဲ့၏။

'ရင္းေအာ္!!..'

သူ စိုးရိမ္ စိတ္ပူစြာ သူမအား ဆြဲဖက္ထားလိုက္မိ၏။

~မင္း အဲ့လိုေတြ မေတြးလုိက္ပါနဲ႔ ရင္းေအာ္.. ေက်းဇူးျပဳျပီး.. ငါ့ကို ခ်န္ထားခဲ့ဖို႔ မေတြးလုိက္ပါနဲ႔ ရင္းေအာ္..~

သူမကိုယ္ေလးအား ပိုမိုတင္းက်ပ္စြာ ေပြ႔ပိုက္ ထားမိျပီးမွ..

'ရင္းေအာ္.. ဘယ္လို အေရးကိစၥပဲ လုပ္ဖို႔ ရွိရွိ မင္းဆႏၵကို ငါက ဘယ္ေတာ့မွ လ်စ္လ်ဴ မရႈဘူး .. အဲ့တာေၾကာင့္.. မင္း ငါ့ကို ကတိတစ္ခု ေပးပါ..'

သူ႔ရင္ခြင္အတြင္းမွ သူမက ရုန္းထြက္လုိက္ျပီးလွ်င္..

'မင္းေျပာၾကည့္!!..'

'ဘယ္ေလာက္ေသးငယ္တဲ့ အေရးကိစၥပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေလာက္ ၾကီးမားတဲ့ အေရးကိစၥပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မင္းအတြက္ ငါ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္ပါတယ္.. ငါ့ကို မေျပာျပပဲ ဘာမွ မလုပ္ပါနဲ႔.. ၾကားလား..'

သူ႔အသံက တိုးေဖ်ာ့ေနေကာင္း တိုးေဖ်ာ့ေနႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူမေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ၾကားေလာက္သည္။ သူမကေတာ့ သူေျပာလုိက္တာကို မေျဖပဲ..

'ငါ့ဆရာကို ဂါရဝျပဳမယ္.. တကယ္လို႔ ဆရာ့ရဲ႕ ဝိဉာဥ္တစ္ပိုင္းေလာက္ ရွိေသးတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ငါ.. လက္မေလွ်ာ့ဘူး..'

'ရင္းေအာ္.. ေကာင္းျပီ မင္းရဲ႕ သေဘာအတုိင္းပါ..'

အစက တားျမစ္ဖို႔ ျပင္လုိက္ေသာ္လည္း လူျဖစ္ျဖစ္ နတ္ျဖစ္ျဖစ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ရွိျပီးမွ ရွင္သန္မႈကို ေရြးခ်ယ္ႏုိင္မည္ ဆုိတာကို သေဘာေပါက္ဖူးျပီးသားမို႔.. သူ ေခါင္းညိတ္လက္ခံလုိက္၏။ သူမက ေတာင္သမုဒၵရာသို႔ သြားကာ ဆစ္က်ီနတ္မင္းအား ဂါရျပဳမည္ဟု ဆိုေတာ့လည္း သူပါလိုက္လာေပးခဲ့၏။ ဒီအခ်ိန္ေတြ အတြင္းမွာ သူမကုိယ္တိုင္အား.. သူမဖာသာ ဒဏ္ရာရေစေသာ အျပဳအမူေတြကို မျပဳလုပ္မိေစရန္ အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္ ေနမိျခင္းလည္း ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ သူ ထင္ထားမိတာထက္ သူမက ပို၍ ပါးနပ္ေလသည္။သူမကိုယ္တိုင္၏ ေသဆံုးမႈထက္ သူမဆရာ၏ ရွင္သန္လာမႈကို ပို၍ ၾကိဳးစားေန၏။