It was destined. // Voltooid

04

Een week later is het zover, de verhuizing van Liv en Bas. Wat een zin hebben we er in. Ik lig nog in bed, want het is zaterdag dus ik kan uitslapen.
'Jess kom je ook uit bed?' Vraagt mijn moeder vriendelijk terwijl ze in mijn deuropening staat. 'Waarom?' Vraag ik. 'Bas en Liv zijn er met de verhuiswagen, kan je meteen Liv ontmoeten.' Zegt mijn moeder vrolijk. 'Ik kom eraan.' Zeg ik. Met tegenzin sta ik op en doe een joggingbroek met een shirtje aan en loop naar beneden. Aangezien mama, Bas en Liv buiten nog aan het kletsen zijn kan ik nog even snel een boteram eten.

Na 5 minuutjes komen ze naar binnen. 'Hey Jess ook wakker geworden.' Zegt Bas vrolijk. 'Ik heet Jessica.' Zeg ik kortaf. 'Nou dit is Liv.' Zegt Bas. 'Ik kan zelf ook praten.' Zegt Liv net zo kortaf als ik. Ik steek mijn hand naar hem uit. 'Hoi Jessica zoals je al hoorde, en noem me geen Jess bedankt.' Zeg ik. 'Hoi Jessica, wat een feest je te ontmoeten.' Zegt Liv sarcastisch. 'Als jullie de dozen van Livs kamer vast naar boven tillen komen wij zo helpen. 'Waarom zou ik hem helpen?' Vraag ik. 'Omdat jullie dan vast een band op kunnen bouwen.' Zegt Bas. 'Pap..' zegt Liv en tegelijkertijd zeg ik: 'In je dromen.'

Samen lopen we dan toch maar naar buiten en pakt Liv een tas uit de verhuisauto en geeft hem aan mij. 'Als je maar weet dat ik hier niet voor mijn plezier ben.' Zegt Liv terwijl hij mij de tas geeft. 'Oke.' Zeg ik en loop naar boven. 'Hier mag jij slapen.' Zeg ik terwijl ik naar de lege kamer van Liv loop. 'Waarom was jouw vader eigenlijk alleen?' Vraag ik dan vriendelijk aan Liv. 'Je houdt je bek over mijn moeder.' Zegt Liv boos. Ik hou mijn handen omhoog en zeg: 'Oke oke.' En meteen bedenk ik me dat ik dat ook maar ga doen ook.

Ik loop naar mijn slaapkamer, geen zin om die sukkel verder te helpen. Gek he dat ik dat nu al weet terwijl ik hem nog maar net ken.
Ik app Lotte die ik natuurlijk alles al verteld heb.

Ik: hey..
Lotte: hey
Ik: ik haat Liv nu al
Lotte: hoezo dan?
Ik: gewoon
Lotte: oke
Ik: droog
Lotte: ja sorry hahaha
Ik: zie je maandag😘
Lotte: succes nog😊

Na een lange dag van verhuisdozen tillen, want ik moest toch helpen, kan ik eindelijk uitrusten.
'Jess en Liv komen jullie eten!' Roept mijn moeder naar boven. Oke toch niet.
Ik loop naar beneden en kom Liv tegen. Ik zeg niks en loop gewoon door. Dit word nog eens wat.
'Ik zit daar altijd.' Zeg ik boos tegen Bas die op de plek zit waar ik altijd zit. 'Dan ga je nu ergens anders zitten.' Zegt Bas. En met tegenzin pak ik de stoel die naast Liv staat. Boos schep ik wat eten op mijn bord en begin met eten. 'Wacht even tot iedereen heeft opgeschept.' Zegt Bas. 'Als jij eens even niet mijn leven bepaald.' Zeg ik. 'Jij hoort naar mij te luisteren zoals een dochter dat doet.' Zegt hij. Nu ben ik er helemaal klaar mee. 'Ik ben je dochter niet en dat ga ik ook nooit worden!' Roep ik boos en loop naar boven. 'Dat..' Zegt Bas maar hij kan zijn zin niet afmaken. 'Pap!' Roept Liv boos. Toch best lief van hem, maar ik loop door naar boven en val huilend op bed.