It was destined. // Voltooid

43

Het liep allemaal goed thuis. Ik en mama met z'n tweeën konden alles aan. Toen kwamen Bas en Liv bij ons wonen. Liv, mijn aartsvijand maarja toen ik erachter kwam dat hij een hart van goud had wist ik niet meer wat ik moest. Om dat allemaal te kunnen verbergen kwam Jason op mijn pad, ik ben echt van hem gaan houden, maar daar kan ik nu niks meer mee. Dan was ik verplicht gezellig te doen op vakantie, totdat Bas dacht dat mijn moeder vreemd ging. Het ging juist een beetje goed, het was net 'normaal' aan het worden.
Dan ga ik met mijn domme kop met een Nederlandse jongen zoenen die ik nog niet eens 1 dag ken.
Tranen stromen over mijn wangen, waarom doe ik mezelf dit aan. Waarom?
Dan gaat de telefoon het is mama, ik neem op. 'Schat? Waar ben je?!' Roept ze bezorgd door de telefoon. Shit helemaal vergeten, ik ben van school weg gelopen. 'In het park.' Zeg ik. 'Kom maar gauw naar huis.' Zegt ze, maar ze klinkt heel vermoeid. Ik loop weer terug naar school en pak daar mijn fiets uit de fietsenstalling.

Als ik thuis kom zie ik mama niet in keuken, dus loop ik naar de woonkamer waar ze ook niet te vinden is. Zuchtend loop ik de trap op naar haar slaapkamer, en ja hoor. Daar ligt ze nog precies op dezelfde plek. 'Hey.' Zeg ik voorzichtig. 'Hey schat, waarom ben je niet op school?' Vraagt ze. Ik leg het belachelijke verhaal uit, even later belt mama naar school en hoop ik dat het geregeld is.
'Mam moet je niet gaan douchen?' Vraag ik even later. 'Ik ben vandaag gewoon even moe, dan mag ik best even in bed blijven liggen.' Zegt ze. 'Dat doe je al bijna een hele week.' Zeg ik. Ik hoor haar zuchten en loop dan haar slaapkamer uit.
Ik ga op bed zitten en kijk op mijn telefoon. Heel veel berichten van Lotte en Noa in onze groepsapp.

Noa: Jess waar ben je?
Lotte: Gaat alles goed xx
Lotte: Jess?

En zo nog meer berichten erachteraan. 'Ik ben veilig thuis en blijf daar de rest van de dag' stuur ik terug. Ze appen dat ze het begrijpen en op dat moment hoor ik de slaapkamerdeur van mijn moeder opengaan. Ze komt mijn kamer binnen, 'Misschien heb je ooit ook wel gelijk.' Zegt ze terwijl ze bij mij op bed komt zitten. 'We kunnen hier niet op blijven hangen mam, hoe moeilijk het ook is.' Zeg ik en sla een arm om haar heen. 'Ik ga het vanaf nu anders doen.' Zegt ze en staat op. Ik hoor even later dat de douche aan gaat. Waardoor ik een glimlach op mijn gezicht krijg.