It was destined. // Voltooid

11

De volgende ochtend maakt mijn moeder me wakker voor een 'gezamelijk ontbijt' dat hebben we ingevoerd voor elke zaterdag en zondag. En dat om 10 uur 's ochtends. Ik wil gewoon uitslapen in het weekend. En het is ook nog eens leuk bedoeld. Nou ik zie er niks leuks aan, maar dat zal wel aan mij liggen. Ik pak mijn telefoon en check instagram, wat meestal wel even duurt.

'Kom je ook?' Vraagt Liv die blijkbaar in mijn deuropening staat. 'Ja.' Zeg ik slaperig en stap uit bed. Doe mijn joggingbroek aan met een trui en loop de trap af naar de keuken, waar Bas, mama en Liv al zitten. 'Goedemorgen!' Zegt mijn moeder vrolijk. 'Hoi.' Zeg ik slaperig. 'Nou even wat enthousiaster.' Zegt Bas. 'Wat jij wil.' Zeg ik.
'Wat gaan we vandaag doen?' Vraagt Liv tijdens het eten. 'Ik niks.' Zeg ik. 'We kunnen wel wat leuks gaan doen als een echt gezin.' Zegt Bas. 'Een watte?' Vraag ik me hardop af. 'Een gezin.' Herhaalt mama Bas. 'Wij zijn géén gezin.' Zeg ik. 'Nee daarom kunnen we wat leuks opbouwen om een echte gezinsband te vormen.' Zegt Bas vrolijk. 'Ik hoef geen gezin te vormen met jullie.' Zeg ik en ik merk dat ik steeds bozer word. 'Misschien kunnen we naar de dierentuin gaan.' Zegt mam. 'Nee.' Zeg ik meteen kortaf. Mama kijkt Liv aan, die zijn schouders ophaalt. 'Trek ook eens je bek open!' Roep ik boos tegen Liv. 'Ja gezellig.' Zegt Liv. Een diepe zucht verlaat mijn mond. Ik loop de keuken uit naar de kamer, maar nee hier mag dat natuurlijk niet. 'Jess, wat nou als jij mag kiezen welke dierentuin.' Zegt mijn moeder als poging dat ik het dan wel leuk vind. 'Nou kies maar de kleinste.' Zeg ik en loop verder. Ik ga op de bank zitten en app Lotte.
Ik: jee vanmiddag dierentuin
Lotte: oh leuk! Welke?
Ik: leuk? Nou nee
Lotte: hoezo niet?
Ik: Bas wil dat we erheen gaan als een echt 'gezin'
Lotte: owh
Ik: dat dus
Lotte: sterkte
Ik: en dan ook nog met hun in de auto, dat is misschien nog wel het ergste
Lotte: je hebt geen slecht uitzicht
Ik: Lottee..
Lotte: haha x

'Jess en Liv komen jullie? We gaan!' Roept mijn moeder ons onder aan de trap. 'Ja!' Hoor ik Liv vrolijk vanuit zijn slaapkamer zeggen. Ik loop naar Livs slaapkamer. 'Ben je serieus?' Vraag ik hem als ik in zijn deuropening sta. 'Het kan toch best gezellig zijn?' Vraagt Liv. 'Nou nee.' Zeg ik. 'Als jij zo chagerijnig doet niet nee.' Zegt Liv. 'Jij begon.' Zeg ik. Liv kijkt me vragend aan. 'De eerste week heb je geen woord tegen me gezegt met je chagerijnige kop.' Zeg ik. 'Oh dat heb ik je toch met tegenzin uitgelegd.' Zegt Liv. 'Tegenzin?' Vraag ik. 'Jess en Liv!' Horen wij onderaan de trap. Nu heb ik nog geen antwoord op mijn vraag, wat een timing.

Samen lopen we naar beneden waar mama en Bas op ons staan te wachten. 'Hehe.' Zegt Bas. Chagerijnig kijk ik hem aan en loop naar de auto en ga achterin zitten. Liv stapt aan de andere kant in, en jahoor we zijn onderweg.
De hele weg denk ik na en word er verder ook niet veel gezegt. Ik snap het niet, eerst was Liv zo chagerijnig en deed ik vrolijk en nu is het andersom.