It was destined. // Voltooid

30

Ik loop naar boven. Ik moet toch ooit mijn koffer inpakken.
Ik pak mijn koffer uit mijn kast en leg alle kleding die ik mee wil nemen op mijn bed. Liv komt mijn slaapkamer binnen. 'Hoe was het?' Vraagt hij. Hehe toch nog iemand die aan míj denkt. 'Mooi.' Zeg ik. 'Fijn.' Zegt Liv. 'Wat is dat voor ketting?' Vraagt Liv en kijkt naar mijn nek. 'Van Jason gekregen.' Zeg ik. 'Mooi.' Zegt Liv. 'Moet ik nog helpen?' Vraagt Liv. Ik knik en samen pakken we mijn koffer in. Boos blijven op Liv heeft op dit moment toch geen zin, want dan wordt deze vakantie helemaal niks.

Met z'n allen eten we ons avondeten gulzig op. 'Hoe was het vanmorgen?' Vraagt mama. 'Oh fijn dat je daar ook nog aan denkt.' Zeg ik. 'Sorry ik was mijn koffer aan het inpakken.' Zegt mam. 'Je bedoelt te druk met Bas bezig, ik weet al waar ik sta hoor.' Zeg ik. 'Nou het was super leuk, ik heb 5 partypoppers opgeschoten want Jason is dood en komt nooit meer terug.' Zeg ik. 'Je komt er wel overeen.' Zegt Liv en wrijft over mijn rug. 'Wat?! Hoe durf je dat te zeggen, alsof ik hem zomaar kan vergeten.' Zeg ik boos. Verder wordt er niks meer gezegt en zodra we klaar zijn met eten loop ik naar boven.

'Jess?' Vraagt Liv in mijn deuropening. Hij komt naast me op bed zitten. 'Ja ik weet dat je niet zo dol was op Jason, maar ik wel dus ga weg!' Zeg ik boos. 'Ik wil het uitleggen.' Zegt Liv. 'Uitleggen serieus?!' Zeg ik. 'Jess luister even naar me.' Zegt Liv. 'Ik kan heel goed luisteren.' Zeg ik. 'De reden dat ik steeds boos werd als je met Jason was, naar Jason ging of over hem praatte, is omdat...' Begint Liv en twijfelt even maar praat toch door. 'Ik verliefd op je ben.' Komt er dan uit. 'Wat?! Hoe dan?' Vraag ik. Liv haalt zijn schouders op. 'Sinds wanneer?' Vraag ik. 'De eerste keer dat ik je zag was ik al onder de indruk, je bent een mooi meisje.' Zegt Liv en stopt even. 'Hoop je nu dat ik dankje ga zeggen?' Vraag ik zonder ik er antwoord op wil. 'Nee, maar je was zo schattig toen je boos was. Maar toen je aardig was sloeg de vonk over. Het samen huiswerk maken, die eerste kus. En toen je bij mij sliep, toen Jason het had uitgemaakt. Ik heb me nooit zo goed gevoeld.' Zegt Liv. 'Iel!' Zeg ik. 'Wat ben je voor iemand, je hebt me gewoon gebruikt. Mij bij je laten slapen en niks zeggen. Wat dacht jij nu Jason dood is maak ik kans.' Zeg ik. 'Nee zo moet het niet overkomen, Jessica wat had ik dan moeten doen. Het doodleuk vertellen en je nog meer ellende bezorgen in die week.' Zegt Liv. Ik weet niet meer wat ik moet zeggen. Ik blijf maar een beetje voor me uitstaren. 'Had jij er wel voor gekozen verliefd te worden op Jason dan?' Vraagt Liv. Ik zucht. 'Nee, maar ik heb ook niet met hem geslapen en hem niks vertelt.' Zeg ik. 'Sorry Jess het spijt me echt. Ik wilde het echt niet.' Zegt Liv en staat op en loopt weg. Ik zucht, waarom kan niks meer normaal lopen sinds mama een nieuwe vriend heeft. Ik kijk naar mijn koffer en heb nog minder zin gekregen in de vakantie.