It was destined. // Voltooid

08

Na een uurtje is Liv weer terug en om 21.00 uur zijn mama en Bas ook eindelijk thuis. 'Waar is Jessica?' Hoor ik mama vragen. 'Geen idee.' Hoor ik Liv zeggen. 'In de keuken!' Roep ik vanuit de keuken. Vrolijk komen mama en Bas klef naar de keuken. 'Iets minder klef is ook goed hoor.' Zeg ik en kijk weer op mijn telefoon. 'Waarom zit jij niet gewoon bij Liv?' Vraagt Bas. 'Nou ook een goede avond.' Zeg ik. 'Ga je ook nog even mee in de woonkamer zitten?' Vraagt mijn moeder terwijl ze vast wat drinken inschenkt. 'Ja is goed.' Zeg ik.

Even later loop ik naar de woonkamer en ga naast Liv op de bank zitten. Hij kijkt een of andere schietfilm. 'Kunnen we wat anders kijken?' Vraag ik. Ik krijg geen antwoord en Liv kijkt gewoon verder. Ik pak de afstandbediening en zet wat anders op. Maar Liv reageert er niet op.

Ondertussen zitten mama en Bas er ook bij. 'Gezellig zo he, met z'n viertjes, is wat anders dan met z'n tweeën.' Zegt mijn moeder vrolijk. 'Nou wat een feest.' Zeg ik. 'Wij waren toch echt met z'n drieën.' Zegt Liv en loopt naar boven. 5 minuutjes later loop ik ook naar boven om te gaan slapen. 'Kan ik er zo bij?' Vraag ik aan Liv die nog op de badkamer is. Op dat moment gaat de deur open. Liv komt de badkamer uitlopen zonder shirt aan. 'Doe even wat aan.' Zeg ik. 'Kun je zeker niet tegen he.' Zegt Liv plagerig met een lach. 'Ha ha.' Lach ik sarcastisch. Ik loop de badkamer binnen. Hij kan toch wel lachen, denk ik opgelucht. Ik poets snel mijn tanden en loop dan naar Livs slaapkamer. 'Kun je toch wel aardig doen.' Zeg ik terwijl ik tegen zijn deurpost aanhang. 'Ik heb zelf niks aan te merken op mijn karakter eigenlijk.' Zegt Liv. Zuchtend staar ik naar de grond. 'Niet zo zuchten.' Zegt Liv lachend. 'Waarom doe je ineens zo vrolijk?' Vraag ik. 'Gewoon.' Zegt Liv en kijkt me aan. 'Hoe was het nou echt op school?' Vraag ik. 'Leuke school hoor, hier heb ik tenminste wel vrienden.' Zegt Liv. Vragend kijk ik hem aan. 'Had je die eerst niet dan?' Vraag ik. 'Nee.' Antwoord hij. 'Oh..' zeg ik een beetje ongemakkelijk.

Na een kleine stilte begin ik weer met praten. 'Wil je nu wel zeggen waarom je vader alleen is?' Vraag ik aan Liv. 'Ik zei toch hou je bek over mijn moeder!' Zegt Liv boos. Ik heb me toch niet aan mijn woord gehouden en van zijn aardigheid van net is helemaal niks meer over. Geschrokken kijk ik hem aan. 'Sorry hoor.' Zeg ik misschien iets te arrogant. 'Echt flikker op uit mijn slaapkamer.' Zegt Liv. 'Ook weltrusten.' Zeg ik.

Ik loop naar mijn eigen slaapkamer, doe mijn pyjama aan, ga op bed liggen en zucht weer. Ik heb altijd een oudere broer gewild, maar van die mening ben ik al snel veranderd. Als ik had geweten dat jongens niet aardig konden doen. Nouja ik weet eigenlijk niet wat dan.