It was destined. // Voltooid

40

Ze is scherven aan het oprapen. En pas als ik dichterbij kom zie ik dat ze ook fotolijstjes in haar hand heeft. Ik kom erbij zitten, een foto van haar en Bas en van ons 4 samen. Pas thuis bedenk ik me hoe erg ik Bas eigenlijk haatte, maar nu ik zie hoe kapot mama er van is kan ik hem niet meer haten. Ik help mee met het opruimen van de scherven, maar al snel gebaard mama me dat ik niet hoef te helpen. Ik sta op en loop naar de zithoek waar ook alle kastjes overhoop liggen. Ik stop alles weer netjes op zijn plek en zorg dat je er weer kan lopen.

Na een uur hard opruimen en poetsen ziet het huis er weer uit zoals we vertrokken. Alleen ergerde ik me toen nog aan Bas en Liv.

Het is 1,5 week later en ik hoor mijn wekker gaan. 7.00 uur staat er op de klok, school is weer begonnen. Afgelopen week hebben mama en ik helemaal niks gedaan, ik heb Lotte en Noa niet meer echt gesproken. Ik heb ze geappt wat er is gebeurd, maar ik zou de rest op school uitleggen had ik gezegt. Ik moest het nou eenmaal eerst zelf verwerken. Mama heeft niks uitgevoerd, ze heeft de meeste dagen in bed gelegen. Ik heb vaak met oma gegeten en geprobeerd mijn moeder een beetje op te vrolijken, maar daar is niet heel veel van gelukt.

Een uur later sta ik klaar en fiets ik naar school. Ik zet mijn fiets in de fietsenstalling en hoor de bel al gaan. Snel loop ik naar binnen en kom op de minuut op tijd in de les.
Ik ga snel langs Lotte en Noa zitten. 'Hey gaat het?' Vraagt Lotte meteen bezorgd. 'Nu wel weer.' Zeg ik. 'Zullen we uit school bijpraten?' Stelt Noa voor. Lotte en ik stemmen allebei in en dan begint onze lerares te praten.
Opletten is niet echt hetgene wat ik doe vandaag op school, maar wat verwachten ze wel niet? Dat we meteen de eerste dag na de vakantie goed kunnen opletten en nieuwe informatie opslaan? Het antwoord is nee.

Samen met Lotte en Noa fietsen we naar Noa's huis. Eenmaal bij Noa's huis pakken we allemaal een glas cola en gaan op Noa's kamer zitten. Die veel groter is dan die van mij, als je binnenkomt staat een mega mooi en groot tweepersoonsbed met twee net zo'n mooie nachtkastjes ernaast. Aan de rechterkant van het bed staat haar bureau die netjes is opgeruimd. En aan de andere kant van het bed zitten wij, op een klein bankje.

Ik leg ze het hele verhaal uit, van begin tot eind. Vanaf we het vliegtuig instapten tot en met mama en ik thuiskwamen. Noa en Lotte luisteren heel goed naar me, wat ze altijd hebben gedaan, maar weten niet zo goed wat ze moeten zeggen. 'En Jacob nu?' Vraagt Lotte. Ik haal mijn schouders op. 'Ik wil eigenlijk gewoon opnieuw beginnen, zonder Liv, zonder Bas en zonder Jacob. En Jason proberen een plekje te geven. Maar wel een leven met jullie en met mama. Ik zit in het midden van het bankje en wordt van twee kanten omhelst. 'Ik ben blij dat ik zo'n vriendinnen mag hebben.' Zeg ik.