It was destined. // Voltooid

49

Maar na een tijdje haal ik toch mijn hoofd van zijn schouder. 'Weet je wat het is Liv.' Zeg ik terwijl ik hem aankijk. 'Nee.' Zegt Liv terwijl hij zijn hoofd schud. 'Het is gewoon allemaal zo ingewikkeld.' Zeg ik. 'Wat dan?' Vraagt Liv. 'Dat we nu ineens zo close zijn, maar dat eerder nooit echt zijn geweest.' Zeg ik. 'Nooit durfden zijn.' Maakt Liv ervan. 'Misschien heb je daar wel gelijk in.' Zeg ik. Nu ga ik tegen zijn borst aanliggen waardoor we eigenlijk knuffelen.

Als we een tijdje zo hebben gelegen en eigenlijk niks meer gezegt hoor ik de voordeur opengaan. Geschrokken zit ik meteen rechtop in bed. 'Mijn moeder!' Roep ik geschrokken. 'Kom verstop je in de badkamer.' Zeg ik. 'En hoe kom ik daar dan weer weg?' Vraagt Liv. 'Ik verzin wel wat.' Zeg ik. Dan horen we haar de trap op komen. 'Snel Livv.' Zeg ik ongeduldig en pak zijn handen zodat hij op staat van mijn bed. 'Ik doe het niet Jess, ik wil niet liegen op deze manier.' Zegt Liv. Zuchtend ga ik op bed zitten. 'Hey Jess!' Roept mijn moeder vrolijk. Ik sta op en loop richting de deuropening. 'Ik was al eer..' Vervolgt ze haar zin verder, maar middenin stopt ze. Daar staat ze, in mijn deuropening. 'Oh je hebt bezoek.' Zegt ze rustig. Die heeft dus nog niet door wie het is, bedenk ik me. Dan staat Liv op en komt naast me staan. 'Liv?' Zegt mijn moeder vragend. Liv knikt. Mijn moeder kijkt ons verward aan. 'Kom even wat drinken.' Zegt ze rustig. Tegen mijn verwachting in blijft ze zo rustig. 'Ik moet eigenlijk naar huis toe.' Zegt Liv en volgt ons op de trap naar beneden. Ik loop met Liv naar de voordeur. 'Fijn dat je er was.' Zeg ik tegen Liv en geef hem een knuffel. Liv lacht en verdwijnt dan uit mijn zicht.

'Liv?' Vraagt mama als ik terug in de woonkamer kom. 'Sinds wanneer speelt dit?' Vervolgt ze al snel. 'Sinds de zaterdag die ik eigenlijk met Lotte was.' Zeg ik. 'Jessica..' Zegt mijn moeder alsof ze teleurgesteld in me is. 'Wat?!' Vraag ik. 'Je hoeft toch niet tegen me te liegen?' Vraagt ze. 'Blijkbaar wel.' Zeg ik en ga dan naast haar op de bank zitten. 'Ik wil gewoon dat jij gelukkig bent.' Zegt mijn moeder en komt dichter naar me toe zitten. 'Maar ik had niet verwacht dat je dat met Liv zou zijn.'   'Dat weet ik ook nog niet.' Zeg ik. 'Ik weet niet of ik dit wel aankan en of jij het accepteerd.' Maak ik mijn zin af. 'Ik wil gewoon dat je gelukkig bent.' Zegt ze en slaat haar arm om me heen. Ik ben verbaasd door haar reactie en zet de tv aan.

Het is een week later, ik heb de hele week nergens anders aan gedacht dan aan Liv. We hebben verder geen contact meer gehad, niet durven hebben denk ik. En ik weet nogsteeds niet of ik eruit ben. Op dat moment appt Liv me.
Liv: vanavond 19.00 uur bij mij thuis?
Ik: ik zal er zijn!
Hij stuurt zijn adres nog door en ik begin snel met mij klaarmaken, want ik moet al bijna weg.

Ik fiets naar Liv toe. Als ik er ben sta ik voor een groot vrijstaand huis. Ik kijk mijn ogen uit. Ik bel aan en Liv doet open. 'Hey.' Zegt hij en we geven elkaar een knuffel. 'Hey.' Antwoord ik. 'Ik wist niet dat je vader zoveel geld had.' Zeg ik daarna. Liv lacht en wijst mij de weg naar zijn slaapkamer. We gaan samen op zijn bed zitten.
'En? Wat had je moeder nog gezegt?' Vraagt Liv als eerste. 'Ze vond het eigenlijk allemaal prima, zolang ik maar gelukkig ben.' Zeg ik. 'En wat vind jij?' Vraagt Liv. Die komt wel even binnen. 'Ik weet het niet Liv.' Zeg ik op een bezorgde manier. 'Jess...' Begint Liv.