It was destined. // Voltooid

10

'Zo is hij gewoon.' Zegt Liv. 'Nou leuk man.' Zeg ik. Liv haalt zijn schouders op. 'Ben je er wel aan een beetje aan gewend hier?' Vraag ik. 'Nee ik wil gewoon naar huis.' Zegt Liv. En staat op en loopt naar de woonkamer. Ik loop er achteraan, 'Liv..' Zeg ik. Liv staat weer op en wil naar boven lopen. 'Liv..' Zeg ik nu met een wat dringerende toon en pak zijn hand vast. En een steek gaat door mijn lijf die snel weer stopt. 'Laat me los.' Zegt Liv en wurgt zich los uit mijn hand en loopt alsnog naar boven. Ik zucht en ga op de bank zitten. Na 10 minuten loop ik naar boven, maar niet naar mijn eigen slaapkamer maar naar die van Liv. Hij ligt op zijn bed. Ik ga op de rand van zijn bed zitten. 'Zoals ik al vaak heb gezegt, ga weg!' Roept Liv. 'Liv? Wat is nou het probleem?' Vraag ik. 'Jij.' Zegt Liv. 'En bedankt.' Zeg ik.

Ik blijf nog 5 minuten zitten wanneer ook Liv durft te praten. 'Sorry.' Zegt hij. 'Je vindt het echt niet leuk hier he?' Vraag ik. 'Nee.' Zegt Liv. 'Wat is nou het grootste probleem?' Vraag ik. 'Het is niet zo goed weet, maar mijn vader en ik liggen elkaar gewoon niet zo goed. Dat is altijd al zo. Ik zou zo graag willen dat ik met hem een band kon hebben zoals jij met je moeder hebt.' Zegt Liv en de tranen schieten in zijn ogen en ondertussen is hij al naast mij komen zitten. Ik wrijf over zijn rug. 'Maar hoe is dat dan zo gekomen?' Vraag ik. 'Omdat mijn moeder altijd veel te soepel was in onze opvoeding, waar mijn vader het niet echt mee eens was.' Zegt Liv. 'Oh.' Zeg ik. Want ik heb geen idee wat ik moet zeggen. 'Maar waarom moet jij daar de dupe van zijn?' Vraag ik terwijl dat antwoord best logisch is. 'Ik denk omdat mijn vader wil dat ik later een goede jongen wordt met een goede baan enzo.' Zegt Liv. 'Oh.' Zeg ik weer, want ik weet niet wat ik anders moet zeggen. 'En steeds als jij zo aardig doet denk ik aan mijn moeder, zij was degene die luisterde naar wat ik te zeggen har.' Zegt Liv. Ik geef Liv een knuffel, geen idee hebbende wat ik anders zou moeten doen. 'Waarom vertel ik jou dit?' Vraagt Liv zich hardop af terwijl hij zich losmaakt uit onze knuffel. Ik haal mijn schouders op, 'Geen idee.' Zeg ik. 'Wil je nu weer gaan?' Vraagt Liv aan mij. 'Is goed, slaaplekker alvast.' Zeg ik tegen Liv. 'Jij ook.' Zegt Liv.

Ik loop naar de badkamer en ga douchen. Ik laat de warme stralen over me heenstromen. Heerlijk even nergens aan denken is mijn plan voordat ik de douche instap, maar toch denk ik aan Liv.

Na het douchen loop ik naar mijn slaapkamer en ga op bed liggen. Even later komt Liv binnen lopen en jahoor weer zonder shirt. 'Nog bedankt.' Zegt hij. 'Geen dank.' Zeg ik. 'En trek de volgende keer een shirt aan.' Vervolg ik. 'Nee.' Zegt Liv plagerig en verdwijnt uit mijn deuropening. Ik ben wel blij dat hij het mij verteld heeft, dat betekent dat hij me vertrouwd.