It was destined. // Voltooid

48

Die avond heeft Liv nog geappt dat hij het gezellig vond. Ik app hem terug dat ik het ook heel erg leuk vond, waardoor ik een glimlach op mijn gezicht krijg. 'Leuk berichtje?' Vraagt mama. 'Ja.' Zeg ik lachend.

De woensdag erop kom ik uit school en gooi mijn tas in de hal. 'Hey mam.' Zeg ik vrolijk, ze hoeft vandaag namelijk niet te werken. 'Lust je thee?' Vraagt ze als ik in de keuken kom. 'Ja lekker.' Zeg ik en schuif aan tafel. Even later kletsen we wat bij over school. Ik vraag me af of ik haar toch moet vertellen van Liv. Maar meteen bedenk ik me dat dat later ook nog wel kan.
'Waarom hebben jij en Bas eigenlijk geen contact meer gezocht?' Vraag ik na een tijdje stilte. 'Jess, die man is verleden tijd.' Zegt ze waarschuwend. 'Krijg ik daar echt geen antwoord op?' Vraag ik. Ze schud haar hoofd. 'Hoezo niet?' Vraag ik. 'Jess wat had ik nou gezegt.' Zegt mijn moeder nog strenger dan de volgende keer. 'Vanwaar die vraag eigenlijk?' Vraagt ze dan. Ik schrik ervan, want was niet van plan te vertellen van mij en Liv. 'Nee zomaar.' Zeg ik. 'Oke.' Zegt mijn moeder en ze lacht weer vriendelijk naar me. 'Sorry nog.' Zeg ik na een tijdje en dan sta op en loop naar mijn slaapkamer.

Het is vrijdagmiddagna school, ik was al vroeg thuis en mama is werken. Ik heb met Liv afgesproken en hij komt bij mij thuis. Ik vind het heel eng en ruim nog snel de laatste dingetjes op. Dan gaat de bel. Ik loop naar de voordeur waar Liv staat. 'Hey.' Zeggen we tegen elkaar en geven elkaar een knuffel. 'Zullen we naar boven gaan?' Vraag ik. Liv stemt toe en samen lopen we naar boven. 'Het is ook niks veranderd.' Zegt Liv lachend en we stappen mijn slaapkamer in. Ik weet eigenlijk niet waar we het over moeten hebben. 'Waarom wilde je nog een keer afspreken?' Vraag ik dan. Een zucht verlaat Livs mond. 'Ik wilde je gewoon nog een keer zien.' Zegt Liv. 'Van elkaar de hele dag door zien, naar nooit was een best grote stap.' Zegt Liv. 'Waarom heb je dan nooit eerder contact gezocht?' Vraag ik hem. 'Ik moest me erover heenzetten van mezelf, maar toen ik jou weer zag wist ik hoe erg ik je eigenlijk echt gemist heb.' Zegt Liv. 'Ik heb jou ook gemist Liv ondanks alles, maar ik durfde geen contact op te nemen vanwege mijn moeder.' Zeg ik. 'Ik ben blij dat het is goed gekomen, met haar.' Zegt Liv. Ik glimlach naar hem. 'Hoe erg ik haar op het begin stiekem haatte.' Zegt Liv. 'Maar ik had hetzelfde bij jou vader, hoe aardig hij ook is.' Zeg ik lachend.

Even zeggen we niks tegen elkaar, maar dan haal ik wat uit mijn nachtkastje. Om de stilte te verbreken. 'Die heb ik op vakantie in mijn nachtkastje achtergelaten.' Zegt Liv. Ik knik en kijk naar het kettinkje. 'Hij is mooi.' Zeg ik. Liv kijkt me lachend aan. 'Dat heb ik nooit eerder kunnen zeggen.' Zeg ik lachend terug. 'Dat klopt.' Zegt Liv en slaat dan een arm om me heen. 'Ik vind je lief Jess.' Zegt hij. 'Weet je niet meer wat ik zei toen ik me voorstelde?' Zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. 'Jawel, maar ik doe het toch.' Zegt Liv. Dan leg ik mijn hoofd op zijn schouder. Het voelt allemaal zo vertrouwd.