It was destined. // Voltooid

36

Ik ga in het zand zitten op het strand en pak mijn telefoon erbij en bel Liv. "Dit nummer is niet meer in gebruik" hoor ik aan de andere kant van de lijn. Godverdomme! Hij heeft me gewoon geblokkeerd! Roep ik zonder dat ik het merk hardop. 'En wat is de rede om hier zo hard te schreeuwen?' Hoor ik achter me. Ik draai me om. 'Sorry.' Zeg ik en staar weer voor me uit. 'Hoi ik ben  Jacob.' Zegt de jongen die achter me staat en komt naast me zitten. 'Hey ik ben Jessica.' Zeg ik een beetje ongemakkelijk. 'Alles goed?' Vraagt Jacob. 'Jahoor.' Lieg ik. Doordringend kijkt Jacob me aan. 'Ik zie het wel.' Zegt Jacob lachend. 'Wat?!' Vraag ik boos. 'Dat er wel wat is.' Zegt Jacob bezorgt. 'En wat gaat jou dat aan! Je kent me niet eens, wat doe jij trouwens hier op dit strand en als laatste waarom spreek jij Nederlands?!' Ratel ik boos aan een stuk door en sta ondertussen op. 'Ten eerste ik ben gewoon geïnteresseerd, ten tweede ik kan je leren kennen, ten derde ik werk hier en ten vierde ik kom uit Nederland.' Ratelt Jacob bijna net zo snel als mij aan een stuk door. 'Whatever.' Zeg ik en loop weg. Iemand pakt me bij mijn arm. 'Wat?' Vraag ik als ik me omdraai. 'Ik kan niet zomaar kleine meisjes achterlaten die huilen.' Zegt Jacob. 'Vanaf vandaag wel, doei Jacob en nog succes met werken.' Zeg ik en zwaai Jacob uit.

Ik loop terug naar het hotel. Nadenkend over mijn boze woorden tegenover Jacob. Ik had nooit zo fel mogen reageren en voor ik het weet draai ik om en loop ik terug naar het strand. Misschien dat ik daar wat eten kan halen, want ik heb nog helemaal niks gegeten op een hap van mijn broodje na. Daar zie ik Jacob druk aan het uitserveren van drankjes. 'Hey.' Zeg ik tegen hem als ik dichtbij genoeg ben. 'Hi.' Zegt Jacob met een schattig Engels accent. 'Sorry van net.' Zeg ik. 'Zullen we een keertje afspreken?' Vraag ik. 'Ik ben om 6 uur klaar met werken, om 7 uur hier aan het strand?' Vraagt Jacob. Ik stem toe en neem afscheid.

Nu loop ik met een beter gevoel richting het hotel. Daar staat mijn moeder voor mijn hoteldeur te wachten. 'Sorry.' Is het eerste wat ik uitbreng.  'Ik was even op het strand, mijn hoofd leegmaken. Ik had nooit zo boos moeten reageren, ik weet dat het je spijt.' Zeg ik voordat ze het kan vragen. 'Is goed meis.' Zegt mijn moeder en ik druk mijn hoofd tegen haar aan. 'Het komt wel weer goed, we komen hier samen bovenop. Zoals we dat altijd hebben gedaan.' Zegt mijn moeder. Vriendelijk lach ik naar haar en lopen we samen haar hotelkamer in. Ik besluit vanavond pas mede te delen dat ik naar het strand ga. Dan is het minder raar dat ik alleen ga, want om nu al te zeggen dat ik een 'date' heb lijkt me niet zo'n goed idee. 'Zullen we beneden wat gaan drinken in de bar?' Vraagt mijn moeder. Ik stem toe en samen lopen we richting de bar beneden.