It was destined. // Voltooid

28

'Ik wilde hem net aan je geven.' Zegt Liv. 'Er staat een datum op van vorige week.' Zeg ik nog bozer. Ik heb nog geen idee waar de brief van is dus scheur snel de envelop eraf. Liefs Jason. Staat onderaan de brief. 'Waarom heb je hem nooit eerder gegeven?' Vraag ik. 'Omdat...' begint Liv. 'Ik heb trouwens helemaal geen zin in jouw excuus!' Zeg ik boos en gooi zijn slaapkamerdeur met een klap dicht.

Op mijn slaapkamer begin ik met het lezen van de brief.
Lieve Jess,

Wat moet ik nou zeggen, dat ik je niet mis? Maar dan zou ik liegen. Na deze brief al helemaal. Sorry dat ik niks tegen je zei op school. Er werd me wijs gemaakt dat jij mij verraden had en dat je het niet verdiende. Ook zeiden ze dat jij juist boos was, dus dat jij ook het initiatief moest nemen iets te zeggen.
Het gaat inderdaad een stuk minder goed, als het zo doorgaat heb ik nog maar een paar dagen te leven. Maar daar ga ik niet voor! Ik ben sterk zoals je zei.
Als het wel zover komt, dat ik niet meer leef dan. Dan wil ik tegen je zeggen vergeet nooit: Ik hou mega veel van je!
Dit heb ik nadat je het de klas hebt vertelt nooit meer durven toegeven. Mijn verstand zei dat ik heel boos moest zijn, maar mijn gevoel zei het tegengestelde. Dan luister je toch maar naar je verstand toch? Nou ik stop nu met mijn verstand, ik stop met school en wil alleen maar bij jou zijn. Als jij dat ook wil tenminste.
Het enige wat ik dus in deze brief wil zeggen: sorry voor alles en ik mis je ♡

Liefs Jason.

Ps. Als je nog contact wil app me maar

Gebroken lees ik de brief in mezelf op. Vooral de laatste woorden raken me, ik kan appen wat ik wil, maar reageren.. dat zal hij nooit meer doen.

Liv komt in mijn deuropening staan. 'Ik ga sporten ga je mee? Kun je lekker je hoofd leegmaken.' Zegt hij. 'En jij denkt dat ik nog 1 klote woord tegen jou ga zeggen, of jou überhaupt aankijken. Dacht het niet doei Liv!' Roep ik boos en al snel is Liv uit mijn deuropening verdwenen.

Ik bel even later de moeder van Jason. Die had ik toevallig in mijn contacten gezet voor als Jason niet kon reageren. 'Hey met Klara.' Klinkt het aan de andere kant van de telefoon. 'Hoi met Jessica.' Zeg ik. 'Gecondoleert met het grote verlies.' Begin ik. 'Dankjewel.' Zegt Klara. 'Sorry dat ik niks heb laten horen, ik wil het graag aan u uitleggen.'
'Je.' Word ik snel verbeterd. 'Mijn stiefbroer Liv heeft om een of andere reden, Jasons brief die ik had ontvangen uit de post gehaald en zelf bewaard. Hij heeft hem vandaag pas aan mij gegeven. Als ik hem eerder had gezien had ik Jason al 100 keer geappt het spijt..' maar verder kom ik niet. 'Het maakt niet uit, voor jou is het ook een groot verlies ik nodig je graag uit zondag.' Zegt ze. 'Ik hoorde het van de mentor, ik zal er zijn.' Zeg ik.
Na nog even gepraat te hebben hang ik de telefoon op.