It was destined. // Voltooid

31

'Jessica wakker worden! We gaan op vakantie!' Roept mijn moeder vrolijk naast mijn bed. Ik open moeizaam mijn ogen. 'Slecht geslapen?' Vraagt mam. 'Jup.' Zeg ik. 'Door Jason?' Vraagt ze. 'Ja.' Lieg ik. Het komt helemaal niet door Jason, maar door Liv. Ik heb zoveel nagedacht. Dit worden me nog eens 2 weken. Ik heb wel zin in Spanje, maarja de mensen met wie veranderen die zin meteen. Ik loop met mijn koffer naar beneden. 'Goedemorgen!' Zegt Bas vrolijk die er blijkbaar ook zin in heeft. Steeds word ik iets enthousiaster voor de vakantie, maar ik heb gewoon geen zin in Liv. Ik ga aan de keukentafel zitten. En probeer een boterham te eten. Maar half slapend en wetend dat je 2 weken met deze mensen moet zijn is dat best lastig.

'Een hele goedemorgen!' Roept Liv vrolijk als hij de keuken in komt lopen. Toch best cute is hij zo. 'Goedemorgen!' Zeg ik vrolijk terug. Verbaasd zie ik Liv kijken. Hij snapt waarschijnlijk ook niet waarom ik zo vrolijk ben en tegen hem doe. Zuchtend staar ik naar mijn boterham. 'Jess eet je wel even wat, je kan niet met een lege maag in de auto en het vliegtuig.' Zegt mam. Ik pak mijn boterham van mijn bord en stop hem dan toch maar in mijn mond.

Even later hebben we alle spullen in de taxi gelegd en rijden we naar schiphol. We moeten er al ver van te voren zijn, en ik vind het best spannend om te gaan vliegen.

Samen met Liv, mam en Bas lopen we het vliegtuig in. 'Dit zijn onze plaatsen.' Zegt Bas. Het zijn 2 stoelen naast elkaar, dan een gangpad dan 3 stoelen, dan nog een gangpad en daarnaast weer 2 stoelen. Wij hebben 2 keer 2 stoelen naast elkaar. Bas en mam gaan natuurlijk naast elkaar zitten. Ervoor zijn de stoelen voor mij en Liv. Een beetje ongemakkelijk twijfelen we wie bij het raampje gaat. 'Jij wil bij het raampje hè.' Zegt Liv lachend. Lachend kijk ik hem aan. 'Ga maar.' Zegt Liv en glimlacht lief.

Een beetje ongemakkelijk kijk ik uit het raampje en soms eventjes naar Liv. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Normaal? Afstandelijk? Negeren? Ik weet het echt niet. 'Gaat het wel?' Vraagt Liv aan mij. Ik knik. Dan kijk ik achter me, mam en Bas zijn druk aan het kletsen over vanalles en nog wat. Dus die zullen ons gesprek niet volgen. 'Zeker?' Vraagt Liv. 'Nee.' Zeg ik. Liv legt zijn hand op mijn been. Ik duw hem meteen weg. 'Wat denk je nou wel niet, eerst gaat Jason dood en dan vertel..' Roep ik door het vliegtuig en iedereen kijkt onze kant op. 'Jessica!' Roept mam van de stoel achter mij. 'Sorry.' Zeg ik en barst in tranen uit. Liv slaat zijn arm om me heen. Ik ga met mijn hoofd op zijn schouder liggen. 'Wat moet ik nou Liv?' Vraag ik zacht. 'Geen idee.' Zegt Liv. 'Ik kan helemaal niet zonder Jason.' Zeg ik. Liv trekt zijn schouder weg. En kijkt me aan. 'En ik dan?' Vraagt hij bezorgd.