It was destined. // Voltooid

22

Het is de maandag erop en Jason is zoals hij al had gezegt niet op school. Op school staat hij gewoon ziek gemeld dus het is niet raar dat hij er niet is, maar voor mij voelt het heel anders. Ik loop naar Lotte en Noa toe. 'Kan ik erbij komen zitten?' Vraag ik. 'Tuurlijk! Is Jason er niet?' Vraagt Noa. 'Nee hij is ziek.' Zeg ik. 'Okee.' Zegt Noa en we hebben weer de mega leuke zorgeloze lessen zoals we eerst altijd hadden. Vandaag is Jason naar het ziekenhuis gegaan en heeft hij eerst nog wat onderzoeken ofz en morgen de openratie. Ik ben volgensmij nog meer zenuwachtig dan Jason zelf.

Het is donderdag en de openratie van Jason is geslaagd. Ik ben natuurlijk mega blij! En ik mag meteen al langskomen. Wel in het ziekenhuis, mama gaat met mij mee want verder weet niemand het van Jason.
Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen  vragen we bij de balie waar Jason ligt. We worden naar de 2de verdieping gestuurd route 5, kamer 41. Trillend lopen we de trap op. 'Gaat het Jess?' Vraagt mama vriendelijk. 'Jahoor.' Zeg ik. Zelfs Liv weet niet wat we zijn doen, en dat voelt heel gek. Ik vraag zo wel aan Jason of hij het mag weten.
We lopen de kamer van Jason binnen. 'Hey.' Zeg ik zenuwachtig. Lachend ligt Jason in het ziekenhuis bed. Ik geef hem een knuffel en Jason fluisterd: 'Fijn dat je er bent.' Ik glimlach naar hem en geef hem een kusje op zijn wang. Kleine blosjes ontstaan op Jasons wangen.
Glimlachend kijk ik hem aan. 'Wij laten jullie wel even.' Zegt de moeder van Jason en loopt met mijn moeder naar buiten.
'Jess, ik heb heel veel kunnen nadenken hier in dit kamertje.' Begint Jason. 'Ja?' Zeg ik. 'Wil je mijn meisje zijn?' Vraagt Jason. 'Wat?!' Vraag ik geschrokken. Ik schrik van zijn vraag en weet eigenlijk niet wat ik moet antwoorden. 'Natuurlijk!' Vervolg ik. Iets vrolijker dan dat ik echt ben. Maar meteen geef ik Jason een knuffel en zoen. 'Maar hoe moet ik dit Noa en Lotte nou vertellen?' Vraag ik bezorgt. 'Gewoon zeggen dat je me thuis hebt opgezocht.' Zegt Jason. 'Oke dan.' Zeg ik teleurgesteld. 'En Liv?' Vraag ik. 'Nouja je moeder weet het ook al, maar als hij het doorlult ben ik nog lang niet met hem klaar.' Zegt Jason. 'Nee nee komt goed.' Zeg ik.

Samen met mama zit ik weer in de auto naar huis. 'Mam..' Begin ik. 'Ja lieverd.' Zegt ze. 'Ik en Jason hebben verkering!' Zeg ik vrolijk. 'Wat leuk voor je meid!' Zegt mama net zo vrolijk terug.

Als ik thuis kom loop ik meteen naar boven waar Liv zit op zijn bed. 'Hey Liv.' Zeg ik. 'Hoi.' Zegt Liv ongeïnteresseerd. 'Ik en Liv hebben iets.' Zeg ik voorzichtig. 'Ah cute!' Zegt Liv blij tot mijn verbazing. 'Maar hoezo moest Loisa mee naar hem?' Vraagt Liv. 'Hij ligt in het ziekenhuis....' Begin ik mijn verhaal en maak het af zoals het is. 'En je moet vooral je mond houden, tegen iedereen.' Zeg ik. Daar houdt Liv zich aan zegt hij.
'Ik ga sporten.' Zegt Liv. En staat op en loopt naar beneden.