It was destined. // Voltooid

07

Na een vermoeiende dag fiets ik naar huis. Ik leg mijn tas in de gang, hang mijn jas op en loop naar de woonkamer. 'Hey, hoe was het op school?' Vraagt mijn moeder vriendelijk. 'Goed hoor.' Zeg ik. 'En met Liv?' Vraagt ze dan. 'Die is gewoon een en al chagerijnig.' Zeg ik geïrriteerd, maar niet doorhebbende dat Liv net binnen kwam lopen. 'En bedankt.' Zegt Liv. 'Daar heb je het al.' Zeg ik tegen mijn moeder. 'Hoe was het op school Liv?' Vraagt mijn moeder vrolijk aan Liv. Volgens mij was ik in gesprek met mijn moeder, maar oke. 'Je bent mijn moeder niet dus gaat je niks aan.' Zegt Liv. 'Liv doe niet zo bot.' Zeg ik. 'Bemoei je er niet mee.' Zegt Liv. Ik ga op de bank zitten en zet de tv aan. Toch heb ik wel een beetje medelijden met Liv, ik zou het ook echt niet leuk vinden als ik dit huis zou moeten achterlaten. Dag Lotte en Noa, dag school, dag huis, dag slaapkamer. Ik begrijp Liv wel, maar dat ga ik maar niet nog een keer tegen hem zeggen.

'Wij eten vanavond niet mee.' Zegt mijn moeder. 'Waarom niet?' Vraag ik. 'Wij gaan uiteten.' Zegt ze. 'Nou veel plezier, bedankt dat je me met dat wrak achterlaat.' Zeg ik. 'Zo praat je niet over je broer!' Zegt mijn moeder boos. 'Hij is mijn broer niet!' Roep ik boos terug en loop naar boven.

Waarom nu ineens, denk ik bij mezelf. En waarom moest mijn vader zo stom zijn om ons te verlaten. En ik voel de tranen weer over mijn wangen stromen. Ik doe de moeite niet om ze weg te vegen. 'Moet je nou janken?' Vraagt Liv die in mijn deuropening is komen staan. Snel veeg ik mijn tranen weg. 'Nee hoezo?' Antwoord ik. Liv haalt zijn schouders op, 'Mam en Bas gaan uiteten.' Meld ik hem. Maar Liv loopt al mijn slaapkamer uit.

Als Bas thuis is roept mama naar boven dat ze weg zijn en wat gaan eten. Ik loop naar Livs kamer. 'Pizza bestellen dan maar?' Vraag ik. 'Jo is goed.' Zegt Liv. 'Ga je dan mee naar beneden?' Vraag ik. Hij staat op en samen lopen we naar beneden. Ik bestel pizza voor ons allebei en een kwartier later gaat de bel. Ik doe de deur open en leg de pizza's op tafel en zet de tv aan. 'Wat zullen we kijken?' Vraag ik. 'Doe maar wat.' Zegt Liv. 'Liv..' Zeg ik en Liv kijkt me aan. 'Waarom doe je altijd zo depri?' Vraag ik.
Liv kijkt weg en zegt: 'Dat gaat jou toch helemaal niks aan.' Ik zucht. 'Ik wil jou alleen helpen.' Zeg ik teleurgesteld. 'Vind je het wel een beetje leuk hier?' Vraag ik. 'Wat denk je nou zelf.' Zegt Liv terwijl hij nog een stuk pizza in zijn mond doet. 'Ik heb geen zin in deze grafstemming.' Zeg ik en loop met mijn pizza naar de keuken.
Na een half uur komt Liv de keuken ingelopen. 'Ik ga sporten.' Zegt hij en loopt weg.