It was destined. // Voltooid

24

Als we de pizza op hebben loop ik naar boven.
*pling* doet mijn telefoon. Nu is het wel Jason.

Jason:
*Screenshot*
Klassenapp
Wow Jason ik hoorde het, sterkte man
Ja beterschap!
Ik wens het beste🙏🏼
We zijn er echt voor je
Sorry voor wat we hebben gezegd
We hoorde het van Jessica

Pas dan zie ik alle berichten in de groepsapp, waarom moest dat laatste bericht? Wie had daarom gevraagd?

Jason: WAT IS DIT JESS
Ik: sorry... ik wil het uitleggen
Jason: je hoeft niks meer uit te leggen
Ik: wel ik wil het uitleggen Jason

Ik bel hem op en gelukkig drukt hij niet weg.
'Hey Jason.' Zeg ik. 'Hoe gaat het?' Vraag ik meteen erna. 'Jessica wat is dit?!' Vraagt Jason boos. 'Iedereen in de klas deed stom erover dat je er niet was.' Zeg ik. 'Ik kon me echt niet inhouden.' Zeg ik. 'Ik had toch gezegt dat je niks mocht zeggen.' Zegt Jason. 'Goede vriendin ben jij.' Vervolgt hij. 'Sorry het spijt me echt heel erg.' Zeg ik. 'Veel plezier met je spijt, ik hoef je nooit meer te zien!' Zegt Jason boos. 'Wat?!' Vraag ik geschrokken. 'Het is uit Jessica.' Zegt Jason. En meteen hangt hij op. Huilend beland ik op bed. Precies op dat moment komt Liv mijn kamer binnenlopen.
'Gaat het?' Vraagt hij. 'Ja man.' Zeg ik sarcastisch. 'Sorry.' Zegt Liv en komt naast me op bed zitten en troost me. 'Wat is er?' Vraagt hij. 'Jason heeft het uitgemaakt.' Zeg ik en sla mijn handen voor mijn ogen. Het enige wat Liv kan doen is mij gewoon knuffelen, allebei niet wetend wat we moeten zeggen.

Na een tijdje gaat Liv weer naar zijn eigen slaapkamer. Ik loop nog even naar de badkamer om mijn tanden te gaan poetsen. Als ik terug naar mijn slaapkamer wil lopen ga ik nog even bij Livs slaapkamer langs. 'Slaaplekker.' Zeg ik. 'Gaat het wel?' Vraagt Liv. 'Jahoor.' Zeg ik terwijl mijn ogen zich vullen met dikke tranen. 'Kom.' Zegt Liv terwijl hij een gebaar maakt dat ik naast hem kan gaan zitten. En weer knuffelen we oneindig. Wanneer ik me terugtrek uit de knuffel zie ik pas dat Liv helemaal geen shirt aan heeft. 'Liv waarom heb je geen shirt aan?' Vraag ik. 'Huh.' Zegt Liv en kijkt de kamer rond alsof hij van niks weet. 'Sukkel.' Zeg ik lachend.

Ik heb nooit geweten dat ik me zo fijn kan voelen bij Liv. Hij was altijd mega chagerijnig, nouja dan deed ik maar chagerijnig terug. 'Wanneer zijn mama en Bas terug?' Vraag ik aan Liv. Maar ik krijg geen antwoord. 'Liv?' Vraag ik. Die is in een diepe slaap beland, bedenk ik me lachend. Ik kruip zonder ik er eigenlijk controle op heb, naast hem in bed.

*tuuttuut* doet mijn wekker. Als ik hem uit automatisme uit wil zetten schrik ik wakker. Naast me ligt Liv in bed. Meteen denk ik aan gisteren, ik was bij Liv in slaap gevallen. Een diepe zucht verlaat mijn mond. 'Liv!' Roep ik. 'Huh?' Vraagt Liv. 'Wat doe jij hier, ga weg!' Zegt Liv. 'Ochtendhumeurtje?' Vraag ik. 'Ik ga toch ook niet bij jou in bed liggen.' Zegt Liv. 'Als jij even aan gisterenavond denkt wordt het allemaal wat duidelijker.' Zeg ik. Gespannen kijk ik Liv aan. Als hij er niks meer van weet gaat hij mij nooit geloven.