It was destined. // Voltooid

15

We hebben ons laatste uur, mentoruur. 'Fijn dat jullie er allemaal zijn.' Zegt onze mentor. 'Maar jullie zijn toch helemaal geen familie.' Vraagt Lotte ineens. 'Wat?' Vraag ik. 'Het schoot me ineens te binnen dat jullie geen familie zijn dus die jongens hun kop moeten houden.' Zegt Lotte. Ik knik. Noa zit voor ons en bemoeid zich er ook mee. 'Ja precies.' Zegt ze. 'Lotte, Noa en Jessica jullie mogen dat doen.' Zegt onze mentor ineens. Verschrikt kijken we op. 'Wat?' Vraag ik. 'Morgen komt een nieuwe jongen op school, jullie mogen hem een dagje meenemen, zodat hij de weg kan leren kennen.' Zegt onze mentor. 'Waarom moeten wij dat?' Vraagt Lotte brutaal. 'Omdat jullie niet aan het opletten waren.' Zegt hij. Verslagen kijken we naar beneden.

Ik loop naar het nablijflokaal en ga ergens alleen zitten. Dan zie ik Liv ook binnenkomen, ik kijk snel weg, maar hij heeft me al gezien. Hij komt naast me zitten. Zolang hij niks zegt vind ik alles goed bedenk ik bij mezelf. 'Sorry van die jongens.' Zegt hij. Ik sta op en loop naar een andere tafel terwijl langzaam het klaslokaal volstroomt met leerlingen. Maar Liv loopt me achterna. 'Ik heb ze alleen vertelt..' Begint Liv weer. 'Zeg het nog harder ja!' Zeg ik boos en sta weer op en loop naar een andere plek. 'Het is geen stoelendans hier.' Zegt de vrouw voorin de klas. 'Het is ook geen achtervolg uur.' Zeg ik. Vragend kijkt ze me aan maar reageert niet.

Ik loop naar de fietsenstalling, want het nablijfuur is eindelijk afgelopen. Ik fiets weg vanaf het schoolplein. 'Jess sorry.' Hoor ik ineens langs me en zie Liv naast me. Ik kijk de andere kant op. 'Jess ik meen het.' Probeert hij nog een keer. 'Ik heet nog altijd Jessica, en nu durf je wel wat te zeggen?' Zeg ik. Ik zet een standje bij en trap harder door, wat een sukkel denk ik bij mezelf.

Ik gooi mijn tas in de gang en hang mijn jas op. Ik stamp naar boven. 'Waar denk jij naartoe te gaan?' Hoor ik onderaan de trap. Het is mam. 'Naar mijn kamer.' Zeg ik. 'Neem in ieder geval je schooltas mee en wat zachter graag.' Zegt ze. Ik stamp naar beneden en pak mijn tas en loop de trap weer met zo stampend op. 'Zachter!' Roept mijn moeder. Ik loop door naar mijn slaapkamer. 'Hey Liv.' Hoor ik beneden als ik op mijn slaapkamer zit. 'Waar is Jessica?' Vraagt Liv. 'Boven.' Zegt mijn moeder en ik hoor Liv naar boven komen. 'Hey.' Zegt hij als hij mijn slaapkamer staat. Ik reageer niks. 'Hallo?' Zegt Liv vragend. 'Als je nog een woord zegt loop ik weg.' Zeg ik. 'Ik wil..' Begint Liv. Ik sta op en loop richting mijn deur, maar Liv pakt me bij mijn arm. 'Luister is!' Zegt hij boos. 'Jij hebt mij niks te zeggen!' Zeg ik boos terug. 'Sorry, van vandaag het waren die jongens.' Zegt Liv. 'Oh en jij liep er niet toevallig bij en kon je bek opentrekken?' Zeg ik boos. 'Want ja dat vind je altijd al moeilijk toch?'