It was destined. // Voltooid

47

Als ik beneden kom ruik ik al de geur van versgebakken broodjes. 'Goedemorgen!' Zeg ik vrolijk tegen mama. 'Het is al middag.' Krijg ik als antwoord en lachend schuif ik aan tafel.
'Mam.' Begin ik voorzichtig, want ik moet toch vertellen dat ik dadelijk met Liv ga afspreken. Of zal ik gewoon zeggen dat ik met Lotte ga. 'Wat is er?' Vraagt ze vriendelijk. 'Nee niks, ik wilde alleen zeggen dat ik zo met Lotte naar het lunchcafé ga.'
'Oh gezellig.' Antwoord ze vrolijk en we eten verder.

Na het eten maak ik me klaar, ik trek een spijkerbroek aan met een lichtgrijze oversized gebreide trui. Dan doe ik nog wat make-up op en loop naar beneden. 'Tot vanmiddag!' Roep ik naar mama en loop de voordeur uit. Ik fiets naar het lunchcafé en na 10 minuutjes fietsen ben ik er. Liv staat al voor de deur te wachten. Ik ben eigenlijk heel zenuwachtig en loop gespannen naar Liv toe. 'Hey.' Zeg ik en glimlach. 'Hoi.' Antwoord Liv vriendelijk terug en samen lopen we naar binnen. We gaan aan een tafeltje zitten en bestellen wat te drinken. 'Hoe is het nog gegaan op vakantie?' Vraagt Liv na een tijdje. Ik wil toch eerst weten wat jouw vader over mijn moeder heeft verteld.' Zeg ik. 'Vrij weinig.' Zegt Liv. 'Dat ze vreemd is gegaan en hij haar niet meer kan vertrouwen. Nadat we thuis zijn gekomen is het er nooit meer over gegaan.' Zegt Liv. 'Oh.' Antwoord ik. 'Ze is nooit vreemd gegaan, laat dat duidelijk zijn.' Zeg ik. 'Niet?' Vraagt Liv. 'Ik kan het natuurlijk ook niet 100% zeker weten, maar ik ken mijn moeder.' Zeg ik. 'Zijn jullie nog gebleven nadat wij weg zijn gegaan?' Vraagt Liv. 'We zijn een dag later ook naar huis gegaan, waar ons wel een verrassing te wachten stond.' Zeg ik. Liv kijkt me spijtig aan. 'Mijn vader was woedend, ik kon niks doen. Alleen toekijken.' Zegt Liv. 'Dat geloof ik.' Zeg ik. 'En jouw moeder?' Vraagt Liv. 'Loopt bij de psycholoog.' Zeg ik. Liv kijkt me geschrokken aan. 'De rest van de vakantie heeft ze voor de helft in bed doorgebracht. Ze was echt gebroken.' Zeg ik. 'Weet jij waarom ze nooit meer contact hebben gezocht?' Vraag ik aan Liv. Liv haalt zijn schouders op. 'Ik heb ook geen idee.' Zegt hij. Het is zo gek dat het meteen zo vertrouwd voelt. 'Ik heb je gemist Liv.' Zeg ik na een tijdje stilte. Liv legt zijn hand op mijn been. 'Ik jou ook.' Zegt hij dan. 'Wat brengt jou eigenlijk hier?' Vraag ik dan. 'Mijn vader heeft een nieuwe vriendin, die woont hier in de buurt.' Zegt Liv. 'Op die manier.' Zeg ik.

Verder praten we nog over hoe het met mijn moeder gaat. Hoe het met mij en Liv zelf gaat. Maar ook over de herinneringen die we hebben aan de korte periode dat mama en Bas wel bij elkaar waren. Waar we ook wel over konden lachen uiteindelijk.
'Jess ik hoop dat we elkaar nog vaker kunnen zien.' Sluit Liv het gesprek af en daarna fietsen we allebei een andere richting op naar huis.